خلاصه ماشینی:
"زائر تیپها؛دورههای فیلم به منزلهء ژانرها استنلی کاول،ترجمهء علی عامری توجه ما از رسانه فیزیکی سینما در شکل کلیاش،معطوف به شکلهای خاص یا ژانزهایی میشود که این رسانه،طی سیر تاریخاش پدید آورده است.
علت این بود که به خصوصیات هنر مردمی در فیلمهای اولیه توجه شد و در محدوده امکانات سینما تکامل یافتند.
کهن الگوهای ازلی فیلمهای مبتنی بر هنر مردمی- مانند موفقیت یا مکافات،احساس،شور،هرزهنگاری و طنز خام(شکل نیافته)-میتوانستند به شکلهای اصیلی در قالب تاریخ،تراژدی و رمانس،تبهکاری و ماجرا و کمدی شکوفا شوند و این امر به محض تشخیص این نکته میسر شد که فیلمها قابلیت تغییر شکل دارند؛البته نه از راه تزریق مصنوعی ارزشهای ادبی،بلکه با استفاده از امکانات منحصر به فرد و خاص رسانه جدید.
امکانات منحصر به فرد و خاص رسانه جدید چیستند؟پانوفسکی این موارد را پویایی و تحرک بخشیدن به فضا و تجسم بخشیدن به زمان تعریف میکند؛اینکه در فیلم،اشیا حرکت میکنند و در همان حال بیننده نیز میتواند از جایی به جای دیگر برود،میتواند رویدادهایی را که همزمان اتفاق میافتند در پی یکدیگر ببیند.
) سؤالم این است:اصلا چه مفهومی دارد که اینها را امکانات بنامیم؟ مثلا چرا این رسانه در حد و اندازهء فیلمهای خانگی آغاز و متوقف نشد؟فیلمهایی که در آنهها یک نما صرفا به صورت عینی و تنها براساس موضوع،به نمایی دیگر میپیوندد، برش و تدوین میشود(فیلمهای خبری اساسا همین شکل را دارند و در صورت تا آن حد ارزشمندند که ابداع تصاویر متحرک را توجیه کنند."