خلاصه ماشینی:
"امروز که کشور فرآیند کموبیش مشابهی را پشت سر میگذارد بازگشت به دموکراسی و تولد دوباره فرهنگ ملی-راهبردهای تولید در جریان اصلی صنعت فیلم بسیار متفاوتند و گویی هدف ترکیب سبک ملی-مردم با نقد اجتماعی رها شده است.
متاخرترین و شدیدترین دوره سرکوب سیاسی در آرژانتین که در سال 4791 پس از مرگ پرون توسط دست راستیهای طرفدار پرون آغاز شد و تحت حکومت شورای دولتی در سالهای 38-6791 تشدید شد-این روزها دوره جنون وحشت نام گرفته است.
سر انجام یک نظام سانسور وضع شد که نه تنها آنقدر شدید بود که نقد اجتماعی معنادار ناممکن شد،بلکه چنان آشفته و پریشان و غیرقابل پیشبینی بود که که سرمایهگذاری در تولید فیلم ملی را با مخاطرات بسیار روبرو میکرد،زیرا فیلمهای سانسور شده نه درآمدی در بازارهای داخلی کسب میکردند و نه احتمال فروش آنها به خارج از کشور وجود داشت.
در آن زمان صنعت فیلم آرژانتین،که از پایان دوره کوتاه بازگشت دموکراسی در سال 3691 به بعد به شدت سانسور میشد،و تشکیل میشد از یک جریان اصلی و غالب که کاملا بی رمق بود و تعداد انگشت شماری از فیلم سازان مولف گرای پرشوری که تازه شروع کرده بودند به تهیه فیلمهای سینمایی و مدتها بود که کاملا به حاشیه رانده شده بودند.
این تقابل دوتایی که عمدتا توسط منتقدان خارجی تداوم پیدا کرده است،نه تنها میکوشد تولید فیلم در آمریکای لاتین را به فیلمهای منحصرا«سیاسی» تنزل دهد،بلکه برداشت غلطی از شرایط تاریخی فیلم سازسی در حال پیشرفت در آرژانتین دارد و اولویتهای نوسازی فرهنگ انتقادی و ملی را مخدوش میکند."