خلاصه ماشینی:
"یکی دیگر از ویژگیهای شایان ذکر صنعت سینمای پیش از انقلاب این است که کوبا بسیار بیش از سهم خود سازنده فیلمهای پورنوگرافی بود.
تمام کسانی که در ساختن آن مشارکت داشتند بعدها به چهرههایی بر جسته در ICAIC بدل شدند:آلفردوگوئه وارا، فیلمنامه نویس آن،از بدو تاسیس تا سال 2891 رییس سازمان بود؛دستیار تهیه خورخه فراگا اکنون کارگردانی مطرح است و تا سال 8791 بهعنوان رییس تولید سینما خدمت میکرد؛ خورخه هایدو فیلمبردار،مدیر فیلمبرداری برجستهای است؛ گوتیرز آلئا کارگردان اول ICAIC است و خولیو گارسیا اسپینوزا-فیلمساز،مشاور فیلمنامه،نظریهپرداز-بهعنوان جانشین گوئه وارا در 2891 در نظر گرفته شد.
» در مرحله مقدماتی تاسیس ICAIC آلفردو گوئه وارا اراده سازمان را آشکار کردن قالب و تکنیک هنر فیلمسازان و تعیین اهداف سینمای کوبا بدین شرح عنوان کرد:«رمز زدایی از سینما برای همه مردم؛کار کردن به روشی که علیه قدرت ماست؛نشان دادن ترفندها،و راهحلهای زبانی؛و از بین بردن تمام ساز و کار هیپنوتیزم سینمایی.
آلفردو گوئه وارا اظهار کرده بود که بزرگترین نوآوریهای صنعت سینمای کوبا در روابط اجتماعی فرآیند کار انجام شده است و رهبران دیگر ICAIC هم این ادعا را تایید کردهاند.
دهه 0691 تنها دو فیلم مستند بلند به خود دید اما بین سالهای 0791 تا 3891 بیست بار چنین آثاری تولید شد که رقابت نزدیکی با تعداد فیلمهای داستانی داشت.
از 7791 تاکنون تنها سه کار گردان به این افتخار دست یافتند: پاستور وگا که اولین فیلم داستانی بلند خود تصویر ترزا را در 9791 ساخت؛مانوئل هررا هیچ یکشنبهای بی غروب نیست را در همان سال تولید کرد؛و خوزه دیاز نخستین فیلم داستانیاش خاک سرخ را در سال 1891 جلوی دوربین برد."