خلاصه ماشینی:
"بدیهی است که قدرتهای بزرگ سودان را به عنوان منطقهای مهم که ضمنا تامین کننده مواد خام است و میتواند در نهضتهای اسلامی افریقا اثر داشته باشد مورد توجه قرار میدهند و به درگیریهای خونین، اقتصاد بیمار و برخی منازعات مرزی آن اعتنایی ندارند، بلکه این ضایعات و مصائب را برای رسیدن به اهداف خود لازم میدانند و اگر هم تحت پوشش ارائه کمکهای بشردوستانه در این ناحیه حضور دارند، در اصل اهداف سیاسی بلند مدت خود را پی میگیرند (4) .
سودان یک وابستگی دو جانبه افریقائی -عربی دارد و از این جهت در میان کشورهای مسلمان منحصر بفرد است، سودان کشور آوارهپذیر در منطقهای است که در آتش جنگی داخلی سوخت، از غرب سودان ساکنین سرزمینهای چاد، نیجر، نیجریه، کامرون، مالی، سنگال و موریتانی پس از بروز حوادث ناگوار طبیعی یا سیاسی و نیز منازعات داخلی و مرزی به سوی سودان مهاجرت کردند، آوارگان زئیری با وجود داشتن کشوری نسبتا ثروتمند به طرف این سامان سرازیر شدند، همچنین مردم اوگاندا و کنیا و انقلابیون اتیوپی و اریتره نیز طی سالهای مبارزه برای استقلال کشور خویش در سودان سکنی گزیدند.
به همین ترتیب قوم عرب دارای مفهومی بیشتر زبانی یا فرهنگی است تا نژادی; تردیدی نیست که قبایل عرب عمیقا در این سرزمین نفوذ کردهاند ولی آنها غالبا با بومیان آمیزش کرده و بهطور تدریجی هویت نژادی خود را از دست دادهاند ولی بر فرهنگ، ادبیات و زبان سودان اثر نهادهاند، از لحاظ جغرافیایی منطقه شمال سودان به دنیای عرب و ناحیه جنوب به جهت مردم و تولیداتش به افریقای سیاه مربوط میشود."