خلاصه ماشینی:
"ابو السرایا به نام خود در کوفه سکه زد و باعث شکست سه ارتش عباسیان شد و مدائن را به اشغال خود درآورد6علاوه بر آن وی تحت رهبری برادران امام رضا-ع-و بستگان آن حضرت به منظور گسترش اقتدار خویش در عراق،اهواز،فارس،حجاز،و یمن مبارزانی را گسیل داشت،آنها وظائف خود را به انجام رسانده و به حکومت این نواحی رسیدند،مثلا:زید بن موسی کاظم-ع-"حاکم اهواز و بصره شد،فارس تحت نفوذ برادرش ابراهیم قرار گرفت حسین بن ابراهیم بن حسن بن علی حاکم واسط شد.
محمد بن جعفر بعد از اندک زمانی وفات یافت و در"سرخس"با احترام تمام درحالیکه خود مأمون شخصا در تشییع جنازه او شرکت داشت،دفن شد حتی نماز میت را او خواند آنگاه که به قبر گذاشتند مأمون در میان قبر رفته همچنان در قبر بود تا اینکه خشت روی آن چیدند آنگاه بیرون آمده بالای قبر ایستاد تا کار دفن پایان یافت پس از آن عبد الله بن الحسین ضمن اظهار تشکر و دعاگوئی گفت:ای امیر المؤمنین امروز به زحمت افتادی بهتر است سوار شوی و به قصر برگردی؟مأمون گفت:"ان هذه رحم قطعت من مأتی سنة"3همانا این خویشاوندی بود که دویست سال است که قطع شده بود مأمون به فرزندان او نیز محبت بسیار کرد و تمام بدهیهایش را پرداخت4 (1)-طبری،ج 10،ص 235.
خاصی از علویان معتقد نبودند،لکن امامت کسی را که قیام مسلحانه کند تا حقوق خود را بگیرد مورد حمایت قرار میدادند1 مرحوم مفید از روایتی که از خدیجه دختر عبد الله بن الحسین همسر محمد بن جعفر نقل کرده است،معلوم میشود که قیام آنها زیدی بوده است وی ضمن برشمردن خصوصات اخلاقی شوهرش،میگوید در سال 199 هجری در زمان خلافت مأمون از مکه خروج کرد و طایفه زیدیه و جارودیه به همراهیش بیرون آمده بر علیه مأمون قیام کردند2."