چکیده:
در این پژوهش، ادبیات سفرنامهای، بهویژه انگیزه سیاحان ایتالیایی، از جمله پیترو دلاواله بررسی شده است. همچنین
بررسی عوامل رونق سیاحت در نیمه دوم سده پانزدهم و اوایل سده شانزدهم میلادی که موجب شکلگیری آثار سفرنامهای
شد، از دیگر مباحث این نوشته است. اکتشافات جغرافیایی، با دو زایش مهم سیاسی در قالب پیدایش استعمار، و اقتصادی در
قالب شکلگیری سرمایهداری در جهان، مؤلفههای مهم در حرکت غرب به سوی شرق بوده است. در این شرایط، اهمیت
سوقالجیشی ایران و خلیج فارس و علاقهمندی ایرانیان به اخذ دانش نظامی غرب، و نیز عوامل سیاسی ـ مذهبی دیگری،
موجب توجه به ایران در بامداد پیدایش دولت صفوی گردید.
خلاصه ماشینی:
"مقدمه با تشکیل دولت صفوی و برقراری نظام متمرکز در جغرافیای سیاسی سنتی ایران بعد از نه قرن و اندی از فروپاشی سیاسی، و ظهور ایران صفوی به عنوان قدرتی جدید در دنیای اسلامی، و به دنبال آن، صفآرایی سیاسی و عقیدتی در جهان اسلام، بهویژه میان ایران و عثمانی، ایران مورد توجه اروپاییانی قرار گرفت که اندکی پیش از صفویه، در سال 1498م با دور زدن دماغه امیدنیک و گشایش راه جدید دریایی به شرق رسیده و در پی منافع سیاسی و تجاری خود بودند.
تمام این سفرنامه به صورت نامههای متعددی است که وی از مشاهدههای خود در مشرقزمین به رشته تحریر درآورده و بیشک یکی از جالبترین سفرنامههای این دوران است، زیرا حس ملاحظه این جهانگرد کمنظیر است و با چنان دقت و ظرافتی صحنههای مورد مشاهده خود را شرح میدهد که خواننده تصور میکند خود ناظر آن صحنهها بوده است، و چون وی با زبانهای ترکی و فارسی و عربی و تا حدی قبطی و کلدانی آشنا بود توانست مطالبی را بفهمد و بنویسد که جهانگردان دیگر بهعلت عدم آشنایی با این زبانها از درک آنها عاجز بودند و همه کسانی که بعدا درباره زندگی پیترو دلاواله مطالعاتی کرده و مطالبی نوشتهاند دقت او را تحسین کرده و حس ملاحظه او را فوقالعاده میدانند.
مسائلی چون ویژگیهای زبان فارسی، مجالس شاهانه و نحوه پذیرایی در آن، غذاهای ایرانی، مهماندوستی ایرانیان و احترام و سخاوت آنان در مورد خارجیان، سرزمین ایران و سکنه و قوای نظامی آن، پیشینه خانوادگی صفویان از دوره شیخ صفی، آداب ملی ایرانیان، مانند نوروز، شیوه زندگی و امور مدنی و جزایی اقوام خارجی ساکن در ایران، روحانیون مسیحی مقیم اصفهان، آثار عمومی و اماکن تاریخی اصفهان در این قسمت، بررسی شده است."