چکیده:
این نوشتار، آخرین انتخابات ریاست جمهوری در فرانسه (اردیبهشت 1381) و راهیابی ژان ماری لوپن و ژاک شیراک به دور دوم و شکست لیونل ژوسپن، نماینده حزب سوسیالیست حاکم را از زاویه تأمین اجتماعی و در تمام دوره همراهی شیراک و ژوسپن تحلیل کرده است.در این مقاله تأکیده شده که در طول دهه گذشته، دو جناح راست و چپ حکومت فرانسه، بدون توجه به شعارها و جهان بینی های سنتی خود، در مورد مسائل بنیادین اقتصادی و سیاسی با یکدیگر کنار آمده اند.همچنین تبیین دیدگاه های ژان ماری لوپن و نحوه راهیابی او به دور دوم انتخابات از دیگر مطالب این مقاله است.پاسخ به این پرسش که چرا در جامعه ای پیشرفته مانند جامعه فرانسه امروز، چنین رویدادی (فرایند انتخابات ریاست جمهوری اخیر) پیش می آید، در خلال مباحث مقاله تشریح می شود.طرح «خود بسندگی شخصی» و تأثیرات و پیامدهای اجتماعی- سیاسی آن، و طرح «پوشش همگانی هزینه های درمانی» که از سوی حزب سوسیالیست حاکم و ژوسپن «عملی» شده بودند، در ادامه مقاله تبیین شده اند.شکست ائتلاف چپ در فرانسه در حالی رخ می دهد که «دولت قانونی با درخشان ترین کارنامه های ممکن در زمینه رفاه و تأمین اجتماعی، سربلند و نیرومند و با اطمینان کامل به پشتیبانی اکثریت عظیم کارگران، کارمندان و دیگر لایه های پایین و میانی جامعه به میدان رقابت آمده بود». مقاله، نگرانی های پنهان و ناگفته مردم از مسائل مرتبط با مهاجران، افزایش بزهکاری ها و جنایت ها و برخوردهای نژادی، موج بیگانه ستیزی و در یک جمله، مسأله «امنیت ملی» را علت به حاشیه رفتن دستاوردهای اجتماعی و شکست «چپ»ها ارزیابی می کند.
خلاصه ماشینی:
"به واقع،پس از راه یافتن لوپن به دور دوم انتخابات ریاست جمهوری اول اردیبهشت 1831 بود که مفسران سیاسی و روزنامهنگاران او را جدی گرفتند و به کندوکاو در آرا و عقایداش پرداختند و بسیاری اهداف دیگر،کشف کردند که از جمله بیرون کشیدن فرانسه از اتحادیه اروپا،به کار گرفتن مجدد فرانک فرانسه به جای یورو(واحد پول اروپای واحد)،اخراج مهاجران سالهای گذشته و جلوگیری از ورود مهاجران جدید زیر شعار«فرانسه برای فرانسویان»،یهودی ستیزی،برهم ریختن نظام تأمین اجتماعی کنونی،اتخاذ سیاستهای فرهنگی ملیتگرایانه،استقرار تعرفههای گمرکی حمایتگرانه،و برقراری نوعی جمهوری سلطنتمآبانه با اختیارات گسترده برای رئیس جمهوری است.
حرکت همگانی و سریع بود،و تصمیمگیریها نیز سریع و غریزی و بنابراین کاملا شگفتانگیز و بیسابقه، احزاب چپ که همواره با ژاک شیراک مبارزه کرده بودند و حتی پروندههای فساد مالی را برای دوران تصدی او به عنوان شهردار پاریس به جریان انداخته بودند،در برابر خطرهای نامنتظرهای که از سوی راست و چپ افراطی آنها را تهدید میکرد،نه فقط اعلام کردند که خودشان در دور دوم انتخابات ریاست جمهوری به شیراک رأی خواهند داد بلکه با استفاده از رسانههای جمعی از دیگران میخواستند برای جلوگیری از پیروزی احتمالی ژان ماری لوپن، بیچونوچرا به ژاک شیراک،رئیس جمهوری کنونی رأی دهند.
این اطمینان و دلگرمی ژوسپن پشتوانههای دیگری هم داشت که میتوان به آنها اشاره کرد: «مستمری خودبسندگی برای جوانان 61 تا 02 ساله»-این طرح جدید نیز که از سوی«کمیسیون امور اجتماعی»مجلس ملی فرانسه پیشنهاد شده بود از آن روی قابل مطالعه به نظر میرسد که برای نخستینبار مفهوم حمایتهای اجتماعی نه در مورد گروههای اجتماعی نسبتا محروم یا نیازمند بلکه به نفع گروهی از افراد جامعه تعمیم مییافت که دقیقا به دلیل بهرهمندی از یک امتیاز اجتماعی پراهمیت،یعنی امکان تحصیلات عالی،در بیشتر کشورها جزو ممتازترین گروههای اجتماعی شمرده میشوند:دانشجویان."