خلاصه ماشینی:
در قسمت دوم،سعی میشود به این پرسش پاسخ داده شود که در قبال تهدیدهای رقیب یا دیگر بازیگران،چه سیاستی میتواند مفیدتر باشد؟بهترین دفاع کدام است؟کی و چرا باید به زدن ضربه نخست متوسل شد؟آیا اقدام به حمله پیشدستانه و پیشگیرانه که توسل به زور است،از نظر حقوق بینالملل قابل قبول میباشد؟در عرصه بینالملل،کشورها تلاش میکنند اقدامات و رفتار خود را با قواعد رسمی و ضمنی هماهنگ نمایند یا برای ایجاد مشروعیت و کاهش هزینهها،رفتار خود را مطابق با آنها جلوه داده و یا بر اساس آنها توجیه نمایند.
anticipatory attacks است که به دلایل دفاعی صورت میگیرد؛حمله میتواند تهدید را کاهش داده یا از بین ببرد؛ این نوع حملات،جایگزینی برای دفاع و بازدارندگی است که به عنوان نوعی راهبرد در برابر تهدید امنیتی متصور ارائه میشود؛اقدام پیشنگرانه با هدف جلوگیری از دسترسی رقیب به فرصت بیشتر انجام میشود؛این حملات با ارزیابی سود و زیان سیاسی و نظامی در برابر حمله احتمالی دشمن و راههای ممکن برای مقابله با آن صورت میگیرد.
پرسش این است که برای مقابله با تهدیدات،چه زمانی باید به زدن ضربه نخست اقدام کرد؟ حمله پیشدستانه یا پیشگیرانه،در دل راهبردی وسیعتر قرار دارد که با در نظر گرفتن اصول رفتار عقلانی برگزیده میشوند؛اما در این انتخاب،همیشه تصمیمگیرندگان با نوعی عدم قطعیت روبرو هستند.
البته در سالهای اخیر و به خصوص پس از حملات 11 سپتامبر و گسترش تهدید استفاده از سلاحهای کشتار جمعی،برخی حقوقدانان به تجدید نظر در معیارهای فوق پرداخته و میگویند:«حمله پیشنگرانه زمانی مورد قبول است که کشور مهاجم بداند در صورت دستیابی کشور رقیب یا دشمن به این سلاحها،توان جلوگیری از تهدید و حمله آن را از دست خواهد داد.