چکیده:
تلاش دانشمندان برای کنترل و درمان بیماریها هر روز افقهای جدیدی را به روی جامعه بشری میگشاید.شبیهسازی که در مورد گیاهان و حیوانات با موفقیت همراه شده،از یک سو چالشهایی عظیم و پرسشهایی بنیادین را در مورد شبیهسازی انسان دامن زده است،و از سوی دیگر نویدبخش علاج بسیاری از بیماریها بوده است(شبیهسازی درمانی).مخالفت صریح جامعه بین المللی با شبیهسازی انسان،جستوجو در مبنای مشروعیت شبیهسازی درمانی در حقوق بین الملل بشر براساس«حق بر سلامتی»را موجه مینماید.
خلاصه ماشینی:
"از یک سو قطعنامه مصوب پارلمان اروپا در تاریخ 7 سپتامبر 22000تأکید میکند که تمایز قایل شدن میان شبیهسازی درمانی و شبیهسازی انسان خطرناک است،و از سوی دیگر،مهمترین چالش جهت تنظیم کنوانسیون بین المللی سازمان ملل متحد در مورد شبیهسازی آن است که آیا این کنوانسیون فقط باید شبیهسازی انسان را ممنوع کند یا تولید جنین انسانی شبیهسازی شده به منظورهای درمانی را نیز در برگیرد؟3 با تأسیس سازمان ملل متحد در سال 1946 و پس از تصویب اعلامیه جهانی حقوق بشر (1948)،حقوق بین الملل بشر به لحاظ شکلی و ماهوی آنچنان اعتلا یافته که تمام حوزههای قجزا و جرمشناسی،دانشکده حقوق دانشگاه شهید بهشتی،1383.
آیا در راستای تأمین حق سلامتی این قبیل افراد،نباید شبیهسازی درمانی را مشروع قلمداد کرد؟گفتار سوم:مشروعیت شبیهسازی درمانی:تعارض حقها؟ در بادی امر شبیهسازی درمانی براساس حق بر سلامتی شخص نیازمند به سلولهای بنیادی جدید توجیه میپذیرد،اما جای این پرسش باقی است که چه توجیهی برای تعرض به حق حیات جنینی وجود دارد که میتواند به انسانی کامل مبدل شود؟مشکل شبیهسازی درمانی در وضعیت فعلی آن،این است که سلولهای بنیادی جنینی از جنین انسانی در مرحله بلاستوسیت قابل جداسازی هستند که بین 4 تا 7 روز بیشتر از عمر آن نمیگذرد2و این امر ضمن اعطای سلامتی به انسانی که جنین با استفاده از سلول غیر جنسی وی ایجاد شده،باعث خاتمه حیات جنین میشود.
حق بر سلامتی که در قلمرو حقوق بین الملل بشر بخوبی تثبیت شده و حتی برای اجرای دیگر حقوق بشری نیز لازم و ضروری قلمداد میشود،متضمن آن است که هر انسانی حق دارد از بالاترین استاندارد قابل حصول سلامتی جهت داشتن یک زندگی باکرامت برخودار باشد."