خلاصه ماشینی:
"در دوره مورد بحقث از زمان حکمرانی عضد الدوله(366-372 هـ) دستگاه حکومت آل بویه(320-447 هـ)بعلت گسترش قلمرو عظمت خاصی پیدا کرد و بنابر ضرورت افرادی در صحنه سیاست ظاهر شدند که نه تنها در فن سیاست و ملکداری تبحر و بصیرت کامل داشتند بلکه بعضی از آنان حتی در زمره نوابغ عالم درآمده و در علم و ادب شهره آفاق گردیدند،در این مقاله شرح احوال سه تن از وزرای عصر آل بویه را به لحاظ داشتن ارتباط با شهر تاریخی اصفهان و موقعیت خاص آنان در گذشته تاریخ ایران مورد بررسی قرار میدهیم ابن عمید وزیر دانشمند رکن الدوله(323-366 هـ)،صاحب بن عباد وزیر مؤید الدوله(366-373 هـ)و فخر الدوله(366-388 هـ)،اولین وزیری است که لقب«صاحب»پیدا مرد و بالاخره دانشمند کم نظیر و مایه فخر عالم و جهان اسلام شیخ الرئیس ابو علی سینا.
در شمال غربی هنوز هم در بین اهالی به در(جوجه) یا(جوجی)معروف است که تحریف شده کلمه(جورجیر)میباشد و از نظر تاریخی ارزش فوق العاده دارد زیرا تنها اثر موجود و مهم از دورهایست که اصفهان پایتخت پادشاهان آل بویه بوده است1سر در مزبور از نمونههای بسیار علی هنر آجر تراشی و گچبری در نیمه دوم قرن چهارم هجری است و فعلا در ردیف سایر بناهای قدیمی گنجینه تاریخی اصفهان در معرض تماشای سیاحان قرار دارد2 >کتیبه و خطوط بر جای مانده سر در مسجد جورجیر از کتیبه سر در دیلمی مسجد جورجیر که بخط کوفی گچبری شده است در طرف راست سر در فقط جمله (بسم الله الرحمن الرحیم) و در طرف چپ سر در جمله: (بالقسط لا اله الا هو العزیز الحکیم) بر جای مانده و بقیه کتیبه از بین رفته است،کتیبه سر در مزبور بشرح زیر بوده است: بسم الله الرحمن الرحیم «شهد الله انه لا اله الا هو و الملائکة و اولوا العلم قائما بالقسط» «لا اله الا هو العزیز الحکیم» سال تحریر و نصب این کتیبه و بالنتیجه سال اتمام ساختمان مسجد جورجیر و یر در آن فعلا بر ما معلوم نیست ولی قطعی است که در دوره وزارت صاحب (1)سر در دیلمی جورجیر در مردادماه 1335 که نگارنده ریاست اداره باستانشناسی اصفهانرا بعهده داشت براهنمائی اینجانب بوسیله کارگران متخصص اداره باستانشناسی از لابلای قشری ضخیم از کاهگل که مدتها آنرا از انظار مخفی داشته بود خارج گردید."