چکیده:
فدراسیون بین المللی خبرنگاران (IFJ) ضمن اعلام کشته شدن 001 نفر خبرنگار رسانهها افزوده که تعداد این کشتهها در آینده رو به افزایش است.با آنکه ضوابط بین المللی کار برای هدایت صحیح خبرنگاران به طور رسمی ارائه شده است و براساس این ظوابط سازمانهای رسانهای ملزم هستند در زمینههای آگاهی به هنگام خطر،بیمه عمر،درمان رایگان خبرنگاران اقدام نمایند اما این مسئله فراگیر تمامی سازمانها و همچنین شامل تمام خبرنگاران نشده است(خبرنگاران آزاد و یا نیمهوقت). البته موضوع امنیت خبرنگار،موضوع پیچیدهای است.این پیچیدگی بازمیگردد به نوع کار خبرنگاری، در واقع محیط امن برای خبرنگار در مواقعی که بحرانها وجود دارند،تأمین تامنیناشدنی است.این پیچیدگی وقتی افزون میشود که اشاره به دو نوع جنگ شود.جنگ کلاسیک و جنگ تمام عیار. پوشش خبری درگیریها در رسانهها با توجه به امنیت جانی خبرنگار تأثیر مستقیمی بر یکی از مفاهیم مهم روزنامهنگاری یعنی''عدالت و رعایت بیطرفی‘‘میگذارد. این سؤال اساسی مطرح میشود که علی الاصول آیا خبرنگار جنگی میتواند یک ناظر بیغرض،منصف و بیطرف باشد؟ از سویی دیگر پرسشی همیشگی در اذهان وجود دارد.چرا خبرنگاران تمایل دارند با به خطر انداختن خود گزارشی از یک حادثه خطرآفرین تهیه کنند؟
خلاصه ماشینی:
"مجموع کشتهها در سال 9991 به لحاظ آماری بعد از میزان کشتهها در سال 4991 قرار می گیرد-که جنگهای بوسنی و قتل عام رواندا در درجهء نخست عامل افزایش غیرمنتظره مرگ خبرنگاران بود-اکثر این افراد،روزنامهنگاران داخلی بودن که به خاطر تهیه گزارش دربارهء جرائم سازمانیافته،مواد مخدر و معاملات تسلیحاتی مورد هدف قرار گرفتند این ارقام نشاندهندهء آناست که امنیت جانی کارکنان رسانهها در معرض خطر فزایندهای است و متعاقبا فشار بر سازمانهای رسانهای مدت ایجاد یک چارچوب امنیتی برای حراست از زندگی کارکنانشان رو به افزایش است.
این تغییر فزاینده به طرق زیر توضیح داده شده است: *بحث دربارهء معیارهای روزنامهنگاری با امکان پذیرش''چهره انسانی‘‘در گزارش جنگ؛ *گفتمانی که امنیت را در اولویت قرار دهد و گرایش به رقابت را کماهمیت جلوه دهد؛ *توافق با روزنامهنگاران،سردبیران و سازمانهای خبری مبنی بر اینکه برای حفظ آسایش جسمی و روانی خبرنگاران جنگ،لازم است اقداماتی صورت پذیرد.
از این رو،تفاوت درون شغلی باید مدنظر قرار گیرد،ما حصل کنفرانس جهان خبری 1002 در بارسلونا این بود که اگرچه در بسیاری موارد هم روزنامهنگاران بین المللی و هم داخلی برای روبهرو شدن با ضرورت گزارش جنگ آموزش دیدهاند،آموزش صرفا برای خبرنگاران داخلی وابسته به سازمانهای بین المللی کاربرد دارد.
اگرچه جنگهای اخیر به درگیریهای سنتی بین رسانهها و دولت بر سر کنترل اطلاعات انجامیده،این مناظره خود نیز به سمت مسائل حرفهای کشیده شده که در آن ماهیت نقش روزنامهنگاری به عنوان شرکتکننده یا ناظر مورد تردید بوده است،مشکلات روزنامهنگاران شرکتکننده(یا همانطور که اخیرا توضیح داده شد،روزنامهنگاری وابسته)متعهد به وقایعی که در اطراف آنها به وقوع میپیوندد؛چگونگی واکنش آنها نسبت به وقایعی است که به زور آنها را به انتخاب بین تعهدات حرفهای و وفاداری به مشارکت در تمام امور وادار میسازد (Morrison Tumber,1988) ."