خلاصه ماشینی:
(خطیب بغدادی،ج 2 ص 222؛یاقوت،ج 1، ص 550؛السّمعانی،ج 2،ص 139) برجلانی را به سبب سکونت در بغداد به بغدادی و از اینکه زاهد پیشه و صوفی منش بوده و در آثار و گفتار خود به زهد و رقایق که دانش سیروسلوک است(جرجانی،ص 99)میپرداخته و صوفیانی چون ابن مسروق از او آموزش دیده بودند،وی را به صوفی و زاهد،توصیف کردهاند (الصفدی،ج 2،ص 337-السلّمی،ص 233،البغدادی،ج 6، ص 13) از تولد،کودکی و چگونگی آموزش برجلانی آگاهی نداریم،و لیکن در یادگیری احادیث مربوط به زهد اهتمام بسیار داشته و از استادان بزرگی بهره برده و حدیث شنیده است:حسین بن علی الجعفی،زیر بن الحباب،سعید بن عامر،ازهر بن سعد السّمان،طلق بن غنام،خالد بن عمرو الأموی،ابو نعیم الکوفی،مالک بن ضیغم و الهیثم بن عبد الصید،از آن جملهاند(همان منابع پیشین،و الذهبی، سیر اعلام النبلاء،ج 11،ص 112) اهتمام برجلانی به زهدیات و رقایق را مهمترین منابع یاد کردهاند،وی از رهگذر علم و عمل افزون بر تخصص در فنون مخلف،شاگردان و پیروانی را در زهدیات رهبری و تربیت کرده است،از جمله:ابراهیم بن عبد الله بن الجنید،ابو بکر،عبد الله بن محمد معروف به ابن ابی الدّنیا،ابو العباس،احمد بن محمد بن مسروق توسی، ابویعلی الموصلی و محمد بن یحیی الواسطی،و از این میان ابن ابی الدینا(متوفی 218)و ابن مسروق(متوفی 298 یا 299)شهرت بیشتری یافتهاند(همان منابع پیشین) سلمی در ترجمه ابن مسروق،برجلانی را در شمار استادان او یاد میکند و از طریق او حدیثی از پیامبر نقل مینماید(طبقات الصوفیه،ص 233) در وثاقت برجلانی اندک اختلافی پدید آمده است:صفدی، او را به:فضیلت و زهد و وثاقت و صداقت میستاید و میافزاید که امام احمد بن حنبل(متوفی 241)او را ستایش کرده است(ج 2،ص 337)،عسقلانی گوید:ابن حبان،برجلانی را در شمار موثقان آورده است.