خلاصه ماشینی:
"پلاسپوشی:تقریبا پلاسپوشی در ماتم به اندازه جامه دریدن رایج بوده است (دوم سموئیل 31:3 مزامیر 12:30 مراثی 10:2) حزقیال پیشگویی میکند که ماتم شهر صور با درآوردن لباسهای قلابدوزی شده و پوشیدن لباسهای خاص عزا خواهد بود:رخت قلابدوزی خویش را بکنند و به ترسها ملبس شوند(حزقیال 16:26 و 27:7)یوآب زنی دانشمند از تقوع آورد و از او خواست خود را مثل ماتمکننده ظاهر سازد و لباس تعزیت پوشد تا نزد داود بفرستد (دوم سموئیل 2:14)که بیشباهت به لباس بیوگی که تامار بیوه عبر-پسر یهودا -پوشید نیست(پید 19-14:38)میکاه نبی برهنه شدن عزادار را غیرعادی نمیداند.
مفسرین در تفسیر این آیه از کتاب عاموس نبی:خداوند میگوید من عیدهای شما را به ماتم و همۀ سرودهای شما را به مرثیهها مبدل خواهم ساخت(عاموس 10:8) گفتهاند همانگونه که زمان اعیاد مثل فصح و خیام هفت روز است بنابر این دوران سوگواری نیز میباید هفت روز باشد(موعد کاتان 20) اما کتاب زوهر یک دلیل عرفانی را ذکر مینماید:چون رفتوآمد روح میان خانه (به تصویر صفحه مراجعه شود) و قبر هفت روز است،سوگواری برای بدن هم باید همین اندازه باشد(زهر.
تلمود معتقد است که مراسم عزا که در روز مرگ برگزار میشود از دورۀ اولیه کتاب مقدس نشأت گرفته است،دوره هفت روزه عزاداری -شیواه-را به حضرت موسی نسبت میدهد(میشنا /34کت 25)با حفظ این اصل که حرکت و ارزش مردگان مانند زندگان است(سان 466)بنابر فتوای خاخامها سه روز برای گریه و هفت روز برای مرثیهخوانی است(میشنا 27)عدد هفت از کتاب هاموس(10:8)گرفته شده که میگوید عیدتان را به عزا تبدیل میکنم."