خلاصه ماشینی:
"زمان امیرکبیر یعنی چه وقت, لابد منظور زمان حکومت اوست؟ باید گفت عمده مآخذ مربوط به امیرکبیر (که آنها را ملاحظه کرده ام) یا اصلا ذکری از اعزام محصل به فرانسه نکرده اند که از جمله می توان به کتاب های اقبال آشتیانی و فریدون آدمیت و حسین مکی درباره امیرکبیر و نیز قهرمان مبارزه با استعمار از آقای هاشمی رفسنجانی (که در صدد ذکر همه اصلاحات امیرکبیر هم بوده اند) اشاره کرد و یا حتی همچون دائرةالمعارف بزرگ اسلامی صریحا نوشته اند که وی نه تنها دانشجویی به خارج اعزام نکرد, بلکه اعتقاد داشت که انتقال محیط علمی اروپا به ایران بهتر از فرستادن محصل به خارج از کشور است (ج10, ص268).
عین همین موضع را درباره روشنفکران و جریان هایدگری نیز داشته و در آنها نظر به عیب کرده است, در حالی که به مصداق (عیب می جمله بگفتی هنرش نیز بگو) باید گفت که فی المثل صوفیان با همه اشتباهات (و بعضا انحرافاتشان) محاسن و هنرهایی هم داشته است و از جمله ادبیات عظیمی خلق کرده اند و آثار مثبت و ارجمندی بر جای نهاده اند که برخی از آنها همچون اسرارالتوحید, مثنوی, مقالات شمس, گلشن راز و… از مفاخر ایران و اسلام و بلکه بشریت است و نکته های بسیار شریف و ارزشمند و متعالی در آموزه های آنان کم نیست و این قولی است که جملگی برآنند و بزرگانی همچون امام خمینی, علامه طباطبایی, استاد مطهری, علامه حسن زاده و استاد جوادی آملی و علامه جعفری و دکتر زرین کوب (در کتاب ارزشمند ارزش میراث صوفیه و…)… نیز بدان تصریح و تأکید داشته اند."