خلاصه ماشینی:
"1 جمهوری اسلامی ایران به دلایلی نظیر مجاورت با همسایگانی نامطمئن که عمدتا برای حفظ امنیت خود متکی به قدرتهای بزرگ بیگانه و فرامنطقهای هستند،با درک این واقعیت که ایران برای حفظ و پیشبرد امنیت ملی خود نمیتواند روی جامعه بینالمللی تکیه کند و به ناچار باید بر قابلیتهای خود متکی باشد(درسی که به خوبی از جنگ 8 ساله با عراق آموخته شد)و همچنین با درک این واقعیت که اکثر تهدیدات منطقهای فراروی امنیت ایران دارای ماهیت و زیربنای فرامنطقهای هستند2،یعنی تهدیدات فراروی ایران تابعی از نقش و کارکرد قدرتهای بزرگ و به ویژه آمریکا است،سیاست«نیل به حداکثر بازدارندگی و کسب آمادگی دفاعی و نظامی»را اتخاذ و اجراء کرده است.
از سوی دیگر به دلیل اینکه این سیاست میتواند منجر به مسابقه تسلیحاتی در منطقه شده و قدرتهای بزرگ متخاصم با ایران مانند آمریکا و اسرائیل را به اقدام نظامی علیه ایران تحریک کند، جمهوری اسلامی ایران به موازات سیاست بازدارندگی و آمادگی نظامی،سیاست اعتمادسازی و شفافیت تسلیحاتی را به طور یکجانبه دنبال کرده است.
اما جمهوری اسلامی ایران با درس گرفتن از ضعفهای خود در زمان جنگ 8 ساله به سوی افزایش قابلیتهای نظامی هم در بعد عملیات دفاعی و هم عملیات تهاجمی بهویژه تقویت نیروهای دریایی و هوایی گام برداشته است(هر چند که منابع غربی با اهداف خاصی عنوان کردهاند که این نیروها به سوی اهداف دیگری در دیگر کشورهای حوزه خلیجفارس جهتدهی شدهاند).
بنابراین برای تامین امنیت منطقهای،جمهوری اسلامی ایران باید به طور جدیتر روی نزدیکتر کردن دیدگاههای خود و کشورهای منطقهای قدم بردارد و سیاست اعتمادسازی را با جدید در این حوزهها پیگیری و در عین حال سیاست دفاعی نیل به حداکثر بازدارندگی را دنبال کند."