خلاصه ماشینی:
"ایران با آگاهی از اینکه مخالفت آنها با حمله نظامی ورای نظارت سازمان ملل،نمیتواند مانع حمله آمریکا به افغانستان شود،موافقت خود را با عبور هواپیماهای آسیبدیده آمریکایی از فضای کشور اعلام داشتند؛ این امر بیانگر تمایل ایران به کسب حداکثر منافع با حداقل هزینه است.
با وجود اینکه افغانستان جدید توسط کرزای پشتوی سنی و مورد حمایت آمریکا اداره میشود و هزارههای شیعه نیز مقام عمدهای در ساختار جدید افغانستان کسب نکردند،ایران نه تنها به حمایت خود از دولت جدید ادامه داده بلکه وزیر امور خارجه ایران به پاکستان سفر کرده و آمادگی ایران را برای فعالیت در قالب نظم جید منطقهای اعلام داشت.
اگر دولت ایران از حمایت ماس دست برندارد و برنامههای هستهای خود را متوقف نکند آیا دولت بوش به آن حمله میکند؟آیا این موجب نزدیکی تهران و بغداد و یا تضعیف بازسازی افغانستان نخواهد شد؟اگر این سیاستها تلاش برای اصلاحات داخلی را با دشواری مواجه سازد،چه باید کرد؟سؤال آخر مهمترین سؤال است و هرگز اشتباه نیست؛چراکه حاکمیت فعلی عمیقتر از حاکمیت شاه بوده و در نتیجه سقوط آن غیرمحتمل است.
وزارت امور خارجه خواهان حفظ افغانستان به منظور تعامل با آمریکاست،اما اجرای این تعامل با توجه به این واقعیت که ممکن است ایران به واسطه همکاری با آمریکا در افغانستان،قدرت مخالفت خود را در مقابل دستورات آمریکا از دست بدهد،دشوار خواهد بود.
البته ایران میتواند با حمایت از جنگسالاران فتنههایی را به وجود آورد اما اتحاد آمریکا با کرزای بیانگر این است که ایران در صورت عدم همکاری منافع بسیاری را از دست میدهد."