چکیده:
بررسی نقش جانوران در شاهنامه و جایگاه آنها در روند داستانها، چندان شورانگیز است که خوانندهی شاهنامه از مطالعهی آن درمییابد برخی از این حیوانان در روند حماسهی ملی کارکرد و نقشی بنیادین دارند و از ارتباط آنها با پهلوانان این نکته دریافته میشود که فردوسی به اساطیر ملل باستان و اقوام گذشته که در آن بشر با حیوانات و طیور،پیوند و همبستگی داشت،بیاعتنا نبوده و داشتن مهر و عاطفه را در جانداران نیز به تصویر کشیده است.در این مقاله برآنیم به بارزترین حیواناتی که در شاهنامه از لحاظر عاطفی نقش اساسی دارند،بپردازیم.از جمله رخش،سیمرغ،گاو برمایه،شبرنگ بهزاد.
خلاصه ماشینی:
"مجلهی مطالعات ایرانی دانشکدهی ادبیات و علوم انسانی مرکز تحقیقات فرهنگ و زبانهای ایرانی دانشگاه شهید باهنر کرمان سال ششم،شمارهی دوازدهم،پاییز 6831 عواطف حیوانی در شاهنامه* دکتر مهوش واحددوست استاد دانشگاه ارومیه فاطمه ربیعی دانشجویی کارشناسی ارشد دانشگاه ارومیه چکیده بررسی نقش جانوران در شاهنامه و جایگاه آنها در روند داستانها، چندان شورانگیز است که خوانندهی شاهنامه از مطالعهی آن درمییابد برخی از این حیوانان در روند حماسهی ملی کارکرد و نقشی بنیادین دارند و از ارتباط آنها با پهلوانان این نکته دریافته میشود که فردوسی به اساطیر ملل باستان و اقوام گذشته که در آن بشر با حیوانات و طیور،پیوند و همبستگی داشت،بیاعتنا نبوده و داشتن مهر و عاطفه را در جانداران نیز به تصویر کشیده است.
فردوسی در این ابیات،مهر و عطوفت در حیوان را چنان پراحساس بیان میکند که خواننده را تحت تاثیراین عاطفهی حیوانی قرار میدهد: نگه کرد بهزاد،کی را بدید یکی باد سرد از جگر برکشید بدید آن نشست سیاوش پلنگ رکیب دراز و جنای خدنگ همی داشت در آبخور پای خویش از آنجا که بود،دست ننهاد پیش (همان:ج 3:ص 012،ب 1023-3023) در شاهنامه اسبهای دیگری نیز وجود دارند که با شخصیتهای انسانی در ارتباط هستند که از جملهی آنها به«شبدیز»،که هم نام اسب لهراسب و گشتاسب است و هم نام اسب بهرام گور و خسرو پرویز،میتوان اشاره کرد."