چکیده:
حجت اله همتی گلسفیدی2 بررسی رفتار و عملکرد جمهوریهای آسیای مرکزی پس از فروپاشی شوروی سابق نشان میدهد این کشورها جهتگیریها و استراتژیهای متفاوت و گاهی از اوقات متضادی را در سیاست خارجی خود اتخاذ نمودهاند.از جمله میتوان به استراتژی اتحاد و ائتلاف با دیگر کشورها اشاره نمود که با توجه به ضعف بنیادی در بیشتر زمینههای سیاسی،امنیتی،اقتصاد داخلی و نیز با توجه به تهدیدات امنیتی که از ناحیه روسیه متوجه آنها بود،به عنوان یک استراتژی کلی همواره در دستور کار دیپلماسی دولتهای منطقه بوده است.با این وجود اتحادها و ائتلافها در این منطقه با توجه به تغییرات ناگهانی در جهتگیریهای این کشورها از دوام و قوام کافی برخوردار نبوده است.با این توضیح،سؤال این مقاله آن است که اصولا دیدگاه و نگرش حکومتهای منطقه آسیای مرکزی به اتحادها و ائتلافها چگونه است؟در پاسخ به این سؤال باید اشاره داشت علیرغم وجود تهدیدات داخلی و خارجی که متوجه این کشورها میباشد،بدلیل این که در حال حاضر بیشترین تهدیدات از ناحیه داخل و آن هم علیه"حکومتهای"جمهوریهای آسیای مرکزی است،لذا رهبران منطقه همکاری در قالب اتحادها را براساس میزان کمکی که به حفظ و بقای"حکومت"آنها مینماید،میسنجد.در واقع"امنیت رژیم"مسئلهای است که حکومتهای منطقه بیشترین اولویت را در سیاستهای داخلی و خارجی خود برای آن قائل هستند.بر این اساس ملاحظه میگردد،توافقات و اتحادها در منطقه آسیای مرکزی زمانی شکل میگیرند و زمانی دیگر دچار رکورد میشوند و تنها اتحادهایی که بیشترین کمک را به حفظ حکومتهای رهبران منطقه بنمایند از دوام پایدارتری برخوردار خواهند بود.
خلاصه ماشینی:
"حکومتهای منطقه آسیای مرکزی به اتحادها و ائتلافها چگونه است؟در پاسخ به این سؤال باید
آسیای مرکزی است،لذا رهبران منطقه همکاری در قالب اتحادها را براساس میزان کمکی که به
بر این اساس ملاحظه میگردد،توافقات و اتحادها در منطقه آسیای مرکزی زمانی شکل
با این اوصاف این سوال مطرح است که حکومتهای منطقه آسیای مرکزی به
این اقدام به عقیده بسیاری باعث شد تا روسیه از مناطق استقلال یافته غافل بماند و فرصتی را در اختیار سایر قدرتها برای نفوذ در منطقه قرار دهد.
برای حضور نظامی این کشور در میان کشورهای منطقه تبدیل شد.
البته این حضور با استقبال دولتهای آسیای مرکزی برای ایجاد موازنه با روسیه در
از جمله عوامل تهدیدزا علیه جمهوریهای آسیای مرکزی خود کشورهای منطقه
بزرگترین تهدیدات داخلی علیه حکومتهای کشورهای آسیای مرکزی به حساب میآید.
تعریف مجددی از کارکرد و اهداف را برای خود عنوان نمود تا جاییکه اکنون این سازمان به
منطقه آسیای مرکزی همکاریها بررسی شوند تا دریابیم به چه دلیل در این منطقه
بنابراین با توجه به ماهیت رژیمهای غیر دموکرات منطقه آسیای مرکزی مسئله این است که
لذا برای رفع و یا دست کم کاهش این نگرانیها کشورهای منطقه آسیای مرکزی
مرزی میان کشورهای همسایه با کشور چین در آسیای مرکزی بوده است.
جمهوریهای منطقه آسیای مرکزی،در حال حاضر این سازمان را یک پیمان قابل اتکا
کشورهای آسیای مرکزی،تلاش در جهت تامین امنیت حکومت این کشورها میباشد.
دیدگاه کشورهای این منطقه نسبت به همکاریها و اتحادها تبدیل گردیده است.
دولتهای آسیای مرکزی شده و همواره قوام و دوام همکاریها و اتحادها را در این منطقه به"