چکیده:
توسعهء پایدار شهری را میتوان بهبود کیفیت زندگی در ساختار شهری دانست که بهبود کیفیت زیستمحیطی را نیز به همراه دارد.براین اساس توسعهء پایدار شهری،توسعهء انسانی پایدار را نیز به همراه میآورد که به شکلگیری سرمایهء اجتماعی و ایجاد عدالت اجتماعی مدد میرساند.مفهوم پایداری در توسعه،با بسترسازی برای افزایش رفاه شهروندی ممکن میشود که بهبود زیرساختها و مسکن شهری و توزیع متناسب و عادلانهء تسهیلات و خدمات شهری را به همراه دارد.براین اساس رفاه شهروندی را میتوان محور اصلی توسعهء پایداری شهری دانست که افزایش امنیت انسانی و رضایتمندی اجتماعی را امکانپذیر میسازد. این نوشتار نیز به توسعهء پایدار شهری و طراحی شهری پایدار میپردازد و بر ملاحظاتی برای افزایش رفاه اجتماعی شهروندی در ساختار شهری،اشاره میکند.
خلاصه ماشینی:
"این رویکرد از این مهم ناشی میشود که نمیتوان ساختار شهری را بدون ساختار فرهنگی و اجتماعی آن مورد ارزیابی قرار داد،چنانکه رفاه اجتماعی دارای معیارهای فرهنگی خاصی است که باید در روند توسعهء پایدار شهری به آنها توجه شود بر این اساس به برخی ملاحظات فرهنگی و اجتماعی در توسعهء پایدار شهری برای افزایش رفاه شهروندی اشاره میشود: *محور قرار دادن انسان در فرایند توسعهء پایدار شهری *گسترش فرهنگ شهرنشینی و آموزش شهروندی *کاهش تراکم جمعیت شهرنشینی و شهرگرایی *کاهش میزان مهاجرتهای شهری *التزام به فرهنگ و هویت ملی و بومی *تأکید بر مفهوم توسعهء پایدار انسانی *توزیع عادلانهء امکانات و تسهیلات شهری *بسترسازی عدالت اجتماعی در بستر خدمات شهری و شهروندی *گسترش ارتباط ارگانهای رفاه اجتماعی با نهادهای شهری و شهرداری ملاحظات کالبدی و فضایی در افزایش رفاه شهروندی جدایی گزینی مسکن و منطقهء زندگی در ساختار شهری در کشورهای در حال توسعه در حال افزایش است،به طوری که به موجب آن هرکسی که دارای درآمدی مناسب باشد از مکانهای مناسب برای زندگی برخوردار میشود که فقط شامل خصوصیات مسکن نیست،بلکه ویژگیهای مکانی چون زیرساختها،خدمات رفاهی و آسایش بالا و دسترسی را نیز دربرمیگیرد(5:ص 211)."