چکیده:
،اقدامات ابتکاری و تسهیلکنندهء وضع مطلوب،عمل اجتماعی و مشارکت فراگیر است که خود الگوی جدیدی از ادارهء شهرها با عنوان حکمروایی توزیع قدرت،صلاحیت و مسؤولیتها بین ذینفعان متعدد جامعهء شهری است، که در شرایط کشورهای در حال توسعه رسیدن به این هدف در گرو تقویت حکومتهای محلی و تحولاتی در ساختار اداری-سیاسی این کشورها در جهت مشارکت هرچه بیشتر مردم و بخش خصوصی در هدایت و مدیریت تحولات شهری است.با توجه به اینکه امروزه سازوکارهای حکمروایی به عنوان راهکار اصلی کشورهای در حال توسعه در جهت دستیابی به توسعهء همهجانبهء شهری شناخته شده است، در این نوشتار هدف شناسایی ابعاد مختلف حکمروایی اثربخش در جهت دستیابی به الگوهای نوین مدیریت شهری است.
خلاصه ماشینی:
"با شناسایی نارساییهای گذشته در فرایندهای برنامهریزی و مدیریت توسعهء شهری در انگارههای جدید توسعهء شهری تأکید بر تمرکززدایی در سطح ملی و تمرکز در سطح محلی،نظام باز و کثرتطلبی در جامعهء مدنی،اقدامات ابتکاری و تسهیلکنندهء وضع مطلوب،عمل اجتماعی و مشارکت فراگیر است که خود الگوی جدیدی از ادارهء شهرها با عنوان حکمروایی توزیع قدرت،صلاحیت و مسؤولیتها بین ذینفعان متعدد جامعهء شهری است، که در شرایط کشورهای در حال توسعه رسیدن به این هدف در گرو تقویت حکومتهای محلی و تحولاتی در ساختار اداری-سیاسی این کشورها در جهت مشارکت هرچه بیشتر مردم و بخش خصوصی در هدایت و مدیریت تحولات شهری است.
اصل اساسی در حکمروایی توزیع قدرت،صلاحیت و مسؤولیتها بین ذی نفعان متعدد جامعهء شهری است که در شرایط کشورهای در حال توسعه رسیدن به این هدف در گرو تقویت حکومتهای محلی و تحولاتی در ساختار اداری-سیاسی این کشورها در جهت مشارکت هرچه بیشتر مردم و بخش خصوصی در کنترل و مدیریت تحولات شهری است.
با توجه به مطالب ارائه شده در این مقاله راهبردهای زیر برای بهبود مدیریت شهری در کشورهای در حال توسعه پیشنهاد میشود: -تمرکززدایی منابع و قدرت از حکومتهای مرکزی به سطوح محلی -تقویت نهادهای محلی شهری و تجهیز آنها با منابع مالی، قانونی و انسانی متناسب با مسؤولیتهای محوله -بازساخت سازمانهای محلی در جهت هماهنگیهای افقی بین و درونسازمانی -نهادینهسازی مشارکت و ترویج مشارکت عمومی خصوصی (PPP) در ابعاد سازمانی،قانونی و مالی در سطوح حکومتهای محلی-منطقهای و مرکزی."