خلاصه ماشینی:
"انگلیسیها که توانسته بودند دست دیگر رقیبان خود را به تدریج ازهندوستان کوتاهکنند،تصمیم گرفتند که برای امنیت بخشیدن به سرحداتآن،منطقهی حایلی درمرزهای شمالغربی هندوستان تشکیل دهند و این زمان است که سیاست انگلیسیها دراین ناحیه ازایران آغازشد.
اروپاییان وتوجه بهشرق بهدنبال فتح قسطنطنیه درسال 1453 م/857 ق توسط سلطان محمد فاتح پادشاه عثمانی،راههای دسترسی اروپاییان و بهویژه پرتغالیها و اسپانیاییها به آسیا مسدود شد و آنها برای یافتن راههای جدید رسیدن بهآسیا میکوشیدند که نتیجهی این تکاپوها، دور زدن قارهی آفریقا و سرانجام رسیدن به هندوستان بود.
خطر حملهی ناپلئون ازطریق ایران بههندوستان و پذیرفتهنشدن مالکم،موجب شد تا کمپانی هندشرقی و دولت انگلستان به شناسایی و مطالعه و بررسی پیرامون سرزمینهای همجوار هندوستان درمرزهای شمالغربی این سرزمین بپردازند.
سرجان مالکم قبل ازشروع سفر شوم خود به ایران وارد بمبئی شد و دراین شهر بود که دستور تفحص و بررسی نواحی بین هندوستان و ایران را به این دو مأمورداد.
سیاست ایجاد کمربند حایل اهمیت هندوستان برای امپراتوری انگلستان به اندازهای بود که برخی ازسیاستمداران انگلیسی عقیده داشتند که برایانگلستان، بدون تسلط برهندوستان،امکان حفظ اقتدار و سلطهی جهانی وجود ندارد و دردست داشتن هند راسند تعویضناپذیری در فرمانروایی برجهان شرق میدانستند.
در کمیسیون اول که درسال 1287 ق/1870 م تشکیل شد،گلداسمید نقش حکم و واسطه رابین دولت ایران و خاننشین کلات(امروزه واقع دربلوچستان پاکستان، نزدیک کویته است)داشت و نمایندهی ایران میرزا معصوم خان انصاری بود که تلاشهای وسیعی را به همراه ابراهیمخان سعد الدوله،حاکم بلوچستان،برای حفظ حقوق ایران انجام داد."