چکیده:
پیش از پیدایش دانش جدید تحت نام اخلاق زیستی، علم اخلاق به مدت بیش از دو هزار سال از زمان بقراط حکیم محور طبابت بوده است. در جهان پیچیده امروز، آموزش اخلاق زیستی در رشته پزشکی امری الزامی میباشد، زیرا: خط مشیهای پزشکی و قانونگذاری جهت حفظ حقوق بیماران همواره در حال تغییر است، عملکرد سیستمهای مراقبت بهداشتی با گذشته فرق کرده است و امروزه، طب بالینی تصمیمسازی در باره هر موضوع جدید را حائز اهمیت میشمارد. به منظور انجام مراقبتهای پزشکی به شیوه اخلاقی و انسانی، لازم است پزشکان جنبههای خاص اخلاق پزشکی را بهتر بیاموزند و یاد بگیرند که قاطعانه درباره پیچیدگیهای فزاینده جهان پزشکی تفکر کنند. برنامههای آکادمیک آموزشی برای دانشجویان، دستیاران و آموزشهای مداوم برای پزشکان، بهترین روش نیل به این هدف میباشد. امروزه، اخلاقزیستی در بسیاری از دانشکدههای پزشکی جهان تدریس میشود و این ضرورت وجود دارد که گروهی از مدرسین ورزیده به امر آموزش اخلاق زیستی به پزشکان مبادرت نمایند. باید مدرسان را تشویق نمود تا به این مسئولیت مهم اهتمام ورزند و در این زمینه توصیههای کاربردی به پزشکان ارائه کنند تا موجب ارتقاء دانش پزشکی در بالین گردند. آموزش اخلاق زیستی به پزشکان با بهکارگیری یک رویکرد بالینی تسهیل میشود. آموزش این دانش باید در تمام مراحل آموزش پزشکی شامل کارآموزی، کارورزی، دستیاری و آموزش مداوم قرار داده شود. ضروری است فرهنگی در برنامههای آکادمیک و واحدهای آموزش بالینی شکل بگیرد که به نکات مورد توجه اخلاقی بیمار و خانوادهاش حساس باشد. مدرسان بالینی باید به شخصیتسازی دانشجویان توجه داشته باشند، زیرا شخصیت برای زندگی اخلاقی موضوعی محوری است.
خلاصه ماشینی:
"در جهان پیچیده امروز، آموزش اخلاق زیستی در رشته پزشکی امری الزامی میباشد، زیرا خطمشیهای پزشکی و قانونگذاری جهت حفظ حقوق بیماران همواره در حال تغییر است، عملکرد سیستمهای مراقبت بهداشتی با گذشته فرق کردهاست و امروزه طب بالینی، تصمیمسازی در باره هر موضوع جدید را حائز اهمیت میشمارد.
در ماده 25 پیشنویس مقدماتی بیانیه هنجارهای جهانی دانش زیست- پزشکی(3) که در فوریه سال 2005 انتشار یافت، با عنوان آموزش، پرورش و انتشار دانش زیستپزشکی، خاطر نشان شده است که به منظور عملی ساختن و ارتقاء اصول این بیانیه و جهت دستیابی به دانش برتر در زمینه ملاحظات اخلاقی پیشرفتهای علمی و تکنولوژیک، دولتها موظفند به آموزش و پرورش علم زیستپزشکی در همه سطوح و تشویق انتشار دانش و اطلاعات در زمینه دانش زیستپزشکی بپردازند.
سؤال اینجا است که چگونه میتوان مثلا در برنامه آموزش دستیاری جراحی، دستیاران را آماده ساخت تا اصول اخلاقی زیستپزشکی مرتبط با رشته و حرفه خود را درک کنند و این ادراک خود را جهت ارتقاء مراقبتهای بهداشتی و درمانی بیماران بهکار بندند.
باید مدرسان را تشویق نمود تا به این مسئولیت مهم اهتمام ورزند و در این زمینه توصیههای کاربردی به پزشکان ارائه کنند تا موجب ارتقاء دانش پزشکی در بالین بیمار گردند.
چرا باید یاد بدهیم؟ اولین هدف آموزش اخلاق به پزشکان تقویت تواناییهای آنها در انجام مراقبتهای بهداشتی از بیماران و خانوادههای آنها در بالین میباشد.
تقویت دانش و مهارتهای یک پزشک در حل معضلات اخلاقی، موجب افزایش توانایی او در حل دیسترسهای اخلاقی میشود و بنابراین متضمن کار گروهی و سازمانی بهتر در مراقبت از بیماران است (7)."