خلاصه ماشینی:
در طرف دیگر نردبان اجتماع،ویلیم پولمر، در کتاب«بلیطی برای قرائتخانه»،ساکنان بختبرگشتهء شهر را به نظر میآورد و دربارهء آنان چنین میگوید: آن طرف بازار غمانگیزی که به اصطلاح بازار خوشی نام دارد جایی است که مشتی جانهای فناناپذیر ساعات فراغت خود را با پرت کردن گلولههایی به سوراخهایی پر میکنند.
شاید بعضی چنان تصور کنند که کودکان طبیعتا به اندازهء کافی تنبل هستند که نیازی برای برقرار کردن عدمفعالیتی سازماندار وجود ندارد، ولی اگر بعضی از سازمانهای تربیتی آهنگ کار خود را کندتر کنند،و کارها و تکلیف خانگی را کاهش دهند،و گاه مسئولیت پرکردن وقت شاگردان را با کار کردن یا اصلا کاری نکردن برعهدهء خود ایشان بگذراند،کارشان بسیار بهتر خواهد شد.
طرح نقشه برای سرگرمی داشتن و تشویق دانشاموزان به پیدا کردن دلبستگی های خاص،بدونشک یکی از هدفهای هر مدرسهء خوب است،و این کار تنها با تشکیل روزافزون انجمنهای مدرسه میسر نمیشود، بلکه در ضمن تدرس درست موضوعات درسی متعارفی نیز باید به آن توجه داشته باشند.
در سالهای اخیر بهبود فراوانی در امر تعلیم موسیقی حاصل شده است،و این همان موسیقی است که سابق بر این به صورت نوتخوانی بدون لذتی صورت میگرفت و شاگردان رنج تمرین سرودها و آوازهایی را بر خود هموار میکردند که هرگز در اجتماع خوانده نمیشد.
مدیر مدرسهء خوب نقشهء کار را چنان با دقت نتظیم میکند که نه تنها همهء شاگردان و اعضای مدرسه در اجتماع موسیقی شرکت داشته باشند،بلکه این شرکت با شوق و ذوق همراه باشد.
واضح است که کودکان در مدرسه خود به این کار پرداختهاند،و چون از مدرسه خارج میشوند با کمی توجه میتوانند عمل داخل مدرسه را در زندگی نیز ادامه دهند.