خلاصه ماشینی:
راهنمای معلم با همکاری دفتر برنامهریزی تربیت معلم کودکان ناآرام ترجمهء داود نوایی کودک ناآرام کودکی است با یک سلسله خصوصیاتی اخلاقی از این قبیل:از در و دیوار بالا میرود،برادر و خواهرش را اذیت میکند، جنجا به پا میکند،غذا نمیخورد،ناخن- هاش را میجود،زود عصبانی میشود،از کوچکترین صدایی از جا میپرد،گاهوبیگاه لکنت زبان دارد،و اغلب اطرافیان خود را به ستوه میآورد.
ناآرامی در اینگونه کودکان ذاتی است: کودکان زود رنج چنین کودکی سخت حساس است و در برابر این حساسیت به زحمت میتواند مقاومت کند.
این حالت زودرنجی در نوزادان نیز مشاهده میشود:به کوچکترین صدایی از آنجا میجهند،بد میخوابند،از همه چیز می- ترسند،به چهرههای ناشناس و به غذاها به زحمت عادت میکنند.
بعضی از این کودکان به شدت و به آسانی هیجانات خود را(از قبیل برآشفتگی شدید) بروز میدهند.
آنها نسبت به کوچکترین عدم توجه مربوط به تربیت نیز حساسیت دارند:کمبود محبت،زیادی سختگیری،مزیتی که پدر و مادر برای برادر یا خواهرشان قائل میشوند،یا برعکس،لوس بارآوردن بیجا،تعادل روحی آنها را برهم میزند و آنها را رنج میدهد، درحالیکه کودک دیگری میتواند به آسانی این وضع را بپذیرد.
از این گذشه،این گونه کودکان کینهای نیستند،بر تغییر یافتن امیال خود تأسف میخورند،قول میدهند و لحظهای بعد قول خود را از یاد میبرند، زیرا جزئیترین پیشامد توجه ایشان را به خود جلب میکند،به همین دلیل آنها را به آسانی نسبت به همه چیز بیتفاوت میانگارند.
معمولا خیلی زود چیزی را درک میکنند،و این چیزی است که سبب میشود که کودک بیقرار،بدون به کار بردن توجه زیاد،اغلب شاگردی متوسط باشد.