خلاصه ماشینی:
"درنگی در رسالۀ شیخ مفید(ره)دربارۀ عدم سهو نبی(ص)* *نوشته استاد سید محمد رضا حسینی جلالی *ترجمه و تحریر جویا جهانبخش الحمد لله الذی من علینا بمحمد نبیه صلی الله علیه و آله دون الأممالماضیة و القرون السالفة شاره: {IBدر شماره 45 و 46 از کتاب ماه دین(ویژه نامۀ شیخ صدوق)ازدرگیری دو مکتب متکلمان(/مجتهدان)و اخباریان(/اصحاب حدیث)سخن به میان آمده بود.
یعنی همان کسانی کهشیخ مفید ایشان را«مقلده»(-مقلدان)مینامد،و در اصول دین به تقلید پایبندند،و در روش کلامی و اعتقادی به گروهی از عامه شباهتدارند که سلفیه و حشویه خوانده میشوند،در این باره به روایتی از اخبارآهاد1که به زعم ایشان بدین معنا وارد شده است تکیه میکنند و درکردار به پیامبر-صلی الله علیه و آله و سلم-نسبت سهو میدهند.
شیخ مفید،در ادامه،به معارضه با روایتی میپردازد که به عنواندلیل برای اثبات وقوع سهو از پیامبر-صلی الله علیه و آله-بدان تکیهکردهاند،و خاطر نشان میکند که این روایت«معلل»است و از همینروی به عنوان دلیل چیزی قابل اعتماد نیست،زیرا معطل بودن(/تعلیل)حدیث،آن را از اعتبار و حجیت میاندازد و دیگر عمل به آن روانیست.
دوم که این جواب،اقتضا میکند که آن حضرت ملتفت وقوعیکی از دو امر شده باشد،ولی ظاهر گفتار نشان میدهد که پیامبر-صلی الله علیه و آله و سلم-ملتفت چنین چیزی نشده است و حتیدربارۀ صحت سخن ذوالیدین از نمازگزاران پرسش میفرماید.
15 به هر روی،حتی اگر نسبت رساله را به شیخ مفید مورد تردید قرار دهیم،در این که اندیشۀ مطرح شده در آن،یعنی عدم سهو نبی-صلی الله علیه و آله و سلم-،از اندیشههای مورد قبول شیخ مفید استو این رساله با شیوۀ اندیشگی و دیگر آثار وی همگام و همسوست،تردیدی نمیتوان کرد."