خلاصه ماشینی:
"مجمع عمومی میتوانست در یکی از بندهای کنوانسیون فوق،صریحا به حق تعیین سرنوشت مردم اشاره کند و متذکر شود که مواد این کنوانسیون حمایت مالی از نهضتهای رهایی بخش را دربر نمیگیرد و کشورها موظف به یاری رساندن به این نهضتها هستند تا به حق تعیین سرنوشت خود نایل شوند به نظر میرسد سازمان ملل متحد در سالهای اخیر به طور محسوسی حق تعیین سرنوشت و اجرای آن را در حاشیه کار خود قرار داده است،در حالی که هنوز ملتهایی هستند که در حال مبارزه برای نیل به حق تعیین سرنوشت خود میباشند.
در قضیهء نامیبیا پس از آنکه در سال 1791 دیوان بینالمللی دادگستری در رأی مشورتی خود اعلام نمود که ادامهء حضور آفریقای جنوبی در نامیبیا غیرقانونی است و آفریقای جنوبی باید ادارهء نامیبیا را فورا خاتمه دهد،در سال 3891 مجمع عمومی حق تفکیکناپذیر تعیین سرنوشت مردم نامیبیا را به رسمیت شناخت و مشروعیت مبارزات مردم نامیبیا را با تمام روشهای ممکن از جمله مبارزات مسلحانه علیه اشغال غیرقانونی نامیبیا مورد تأیید قرار داد و هدف این تلاشها را نیل به تعیین سرنوشت واقعی و استقلال ملی مردم نامیبیا دانست.
اگرچه کمیتهء یاد شده در مورد دفاع مشروع چنین نظری داد، کشورهایی که از جمله مخالفین اجرای حق تعیین سرنوشت به عنوان دفاع مشروع بودند در سالهای اخیر این حق را در قالب دعاع مشروع به اجرا گذاشتهاند(موضوع دولت بریتانیا در رابطه با مسئله جبل الطارق و مسئلهء جزایر فالکند یامالویناس) British Yearbook of International Law, 1983,p."