خلاصه ماشینی:
"مشروعیت توسل به زور علیه عراق:بررسی نظریه پیشدستی در دفاع از خود1 ماری الن اکنل2 ترجمه:سید حسین سادات میدانی مقدمه مترجم به رغم مخالفتهای دولتی و مردمی با حمله نظامی به عراق،سرانجام ایالات متحده و انگلیس در 02 مارس 3002(92 اسفند ماه 1831)حملات نظامی خویش علیه این کشور را آغاز نمودند.
دولتها براساس ماده 15 منشور همچنین حق استفاده از زور در قالب دفاع از خود فردی و جمعی را دارند: "هیچ موردی در این منشور،بر حق ذاتی دفاع از خود فردی یا جمعی در صورت وقوع یک حمله مسلحانه علیه یک دولت عضو ملل متحد لطمه وارد نخواهد ساخت،تا زمانی که شورای امنیت اقدامات ضروری را به منظور حفظ صلح و امنیت بینالمللی اتخاذ نماید.
واژه"پیشدستی در دفاع از خود"در این مقاله به آن مواردی اشاره دارد که در آن دولتی به منظور از بین بردن احتمال- Z-حملات آینده از سوی یک دولت دیگر به زور نظامی متوسل گردد،حتی چنانچه هیچ دلیلی مبنی بر اثبات وجود طراحی یک حمله وجود نداشته باشد و هیچ حمله قبلی صورت نپذیرفته است.
See Yoram Dinstein,War Aggression,and self-Defense 168(3 d Ed. 2001);Ian Brownlie, International Law and the use of Force by States 275(1963).
M. Waldock,The Regulation of the use of force by Individual States in International Law,81 Hague recueil 451,498(emphasis added);quoted in Dinstein,supra note 10,at 172.
درخصوص موضعگیری رسمی ایالات متحده در زمینه مداخله بشردوستانه بنگرید به: Mary Ellen O'Connell,Authority to Intervene,International Legal Challenges for the twenty-first century,proceedings of a joint meeting of the Australia and Newzealand Society of International Law and the American Society of International Law 303(June 26-29,2000);see also Gray,from Unity to Polarizatio:International Law and the use of Force Against Iraq,13 EUR,J."