چکیده:
پاسداری از آموزههای دینی و مرزبانی فرهنگی و نظری از اسلام، در مرحله نخست بر عهده روحانیان است. رسالت هدایت و راهبری شهروندان جامعه اسلامی نیازمند فراهم آوردن شرایط و امکانات و آشنایی با ابعاد و جوانب این رسالت خطیر است. از ابزارهای کارآمد برای توفیق در امر هدایت و ارشاد، استفاده از عنصر زمان است. این نوشتار در صدد تبیین ارزش و جایگاه »زمانشناسی« در امر هدایت و مدیریت فرهنگی جامعه برآمده و ضمن بیان اهمیت زمانشناسی، به برخی از راهکارهای موثر در استفاده بهینه از پدیده زمان اشاره کرده است.
خلاصه ماشینی:
این نوشتار در صدد تبیین ارزش و جایگاه »زمانشناسی« در امر هدایت و مدیریت فرهنگی جامعه برآمده و ضمن بیان اهمیت زمانشناسی، به برخی از راهکارهای مؤثر در استفاده بهینه از پدیده زمان اشاره کرده است.
1. زمانهشناسی در این نگاه پدیده زمان را هم از لحاظ شناخت دوره و زمانه و پرسشها و نیازهای صادق عقیدتی، اخلاقی و عملی مردم مورد دقت قرار میدهیم و هم از نظر ابزارها و امکانات و روشهای نوینی که میتوان با بهرهگیری از آنها با دقت، سلامت و سرعت بیشتری به مطالبات واقعی و شبهات و سؤالات مخاطبان پاسخ داد.
P} زندگی امام علی(ع) نیز الگوی کاملی برای ارزش زمانشناسی در امر هدایت و رهبری است.
امامان معصوم دیگر نیز با علم الهی و سیاست مقدسی که داشتند بهترین استفاه را از زمان و شرایط اجتماعی خود داشتند که بررسی سیره بزرگان دین در این باره نیازمند پژوهشی جامع است که فرصت خاص خود را میطلبد.
اینک که به برکت انقلاب اسلامی دری از خیر برای آشنایی و نشر تعالیم ناب قرآن و عترت بر روحانیان عزیز و شاگردان دانشگاه امام صادق(ع) گشوده شد، به جا است که فرصت را غنیمت شمرده نهایت استفاده را از زمان در امر هدایت و تبلیغ آموزههای شیعی داشته باشیم؛ زیرا حضرت ختمی مرتبت(ص) میفرماید: »ترک الفرص غصص؛ از کف{P .
زمانهای که در آن به سر میبریم و شناخت نیازهای صادق و امکانات و ابزار تأمین این خواستهها و داشتن برنامه جامع و کارآمد در امر مدیریت فرهنگی جامعه اسلامی از وظایف و رسالتهای سنگین روحانیان است.