خلاصه ماشینی:
اگرچه خود پس از چهل سال ژرفنگری در شاهنامه در تازهترین گفتارش که همین روزها در نامه بهارستان چاپ شده،دربارهء تصحیح نهایی شاهنامه به پایبندی صداقت اخلاقی و پیروی از منطق علمی و خضوع شخصی چنین نوشته است: «فرض بر اینکه دستنویس فلورانس مورّخ 416 بنا به تشخیص نگارنده معتبرترین دستنویس موجود شاهنامه باشد و نیز فرض بر اینکه نگارنده توانسته باشد با به کار بستن روش انتقادی-تحقیقی بخش بزرگی از افتادگیها و افزودگیها و دیگر نواقص این دستنویس را برطرف سازد،در این صورت اعتبار تصحیح نگارنده بیشتر از دستنویس فلورانس مورّخ 416 و به گمان نگارنده دارای اعتبار یک دستنویس متوسّط از نیمه نخستین سدهء ششم هجری است.
نخستین چاپ این شاهنامه در سلسله متون فارسی از انتشارات بنیاد میراث ایران انجام شده و در نخستین مجلد آن خالقی مطلق همهء ریزهکاریها و دشواریها و آگاهیهای گفتنی و دانستنی را نوشته و مراجعهکننده را سیراب ساخته است از آنچه برای شناخت راه و روش کار ضروری بوده است.
» عضو فرهنگستان زبان فارسی در ادامه، به دیگر ویژگیهای تصحیح خالقی اشاره کرد و گفت:«خالقی از منابع جنبی مانند: ترجمهء عربی بنداری،منابع تاریخی فارسی و برخی منابع پهلوی استفاده کرده است که تا به حال به این اندازه از منابع جنبی برای تصحیح شاهنامه استفاده نشده بود.
ولی چون آن فرهنگ بر مبنای نسخههای معتبر و مصحّح نبود،آن کتاب کهنه شده است و نیاز به یک فرهنگ تحقیقی بسامدی بر اساس این چاپ احساس میشود که باید خود آقای دکتر با کمک پژوهشگران جوانتر و دستگاههای رایانهای که کار را آسانتر کرده است و با پشتیبانی مرکز دایرة المعارف این کار را بکند.