چکیده:
دراین مقاله نتایج حاصل از به کارگیری نسبت شارپ و نسبت پتانسیل مطلوب (UPR) درارزیابی عملکرد شرکت های سرمایه گذاری پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران ارائه می شوند؛ در تحقیق به دنبال پاسخ به این سوال هستیم که آیا ارزیابی عملکرد بر مبنای دو نسبت پتانسیل مطلوب و نسبت شارپ رتبه بندی های متفاوتی را ارائه می کنند یا نه. رتبه بندی ها برای دورهپنج ساله 84-80 برای شرکت های سرمایه گذاری انجام گرفته است. دراین تحقیق که ماهیت متغیرها ترتیبی است، از روش های آماری ناپارامتریک استفاده کرده ایم. بر اساس نتایج حاصل از این تحقیق بین رتبه بندی های صورت گرفته براساس دو نسبت مذکور در بالا، ارتباط معنی داری وجود دارد و این ارتباط ناشی از وجود چولگی منفی در توزیع بازدهی ها می باشد؛ به دلیل وجود چولگی در توزیع بازدهی به کارگیری نسبت پتانسیل مطلوب در ارزیابی عملکرد ارجحیت دارد.
Many performance measures، such as the classical Sharpe ratio have difficulty in evaluating the performance of investment companies whose return distributions are skewed. Common causes for skew ness are the use of options in the portfolio or superior market timing skills of the portfolio managers. In this article، we examine the ability of the downside risk and the upside potential ratio (UPR) in evaluating the skewed return distributions. We have used a sample of the active investment companies in the Tehran Stock Exchange (TSE) for the period of ??-march-???? to ??-march-????. In order to make a fair comparison between the Sharpe ratio and UPR، we assume that MAR in UPR plays the role of the risk-free rate in Sharpe ratio. We constructed a ranking based on both criteria، and we find a very high correlation between the Sharpe ratio and the UPR. This has seen to be the result of negative skew-ness in the return distributions. We has concluded that the skew-ness is a significant determinant. Therefore، we prefer to use the UPR as an alternative to the Sharpe ratio، as it gives a more adequate evaluation of the forecasting skills.
خلاصه ماشینی:
دانشجوی دوره کارشناسی ارشد مدیریت مالی دانشگاه شهید بهشتی،تهران،ایران (تاریخ دریافت مقاله:6831/1/72،تاریخ تصویب:6831/11/12) چکیده در این مقاله نتایج حاصل از به کارگیری نسبت شارپ و نسبت پتانسیل مطلوب (UPR) در ارزیابی عملکرد شرکتهای سرمایهگذاری پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران ارائه میشوند؛در تحقیق به دنبال پاسخ به این سؤال هستیم که آیا ارزیابی عملکرد بر مبنای دو نسبت پتانسیل مطلوب و نسبت شارپ رتبهبندیهای متفاوتی را ارائه میکنند یا نه.
تحقیقاتی که صورت گرفته نشان داده که اگر توزیع بازدهی نرمال و یا حتی از چولگی منفی برخوردار باشد،هر دو نسبت شارپ و پتانسیل مطلوب رتبهبندی یکسانی را از آلترناتیوهای سرمایهگذاری ارائه خواهند کرد و پرتفوی بهینه مشابهی را معرفی میکنند، ولی در صورتی که توزیع بازدهی چولگی مثبت داشته باشد،ممکن است رتبهبندیها یکسان و یا حتی یکسان نباشند.
در این تحقیق برآنیم که نسبت شارپ و نسبت پتانسیل مطلوب (UPR) را در کنار یکدیگر به عنوان دو معیار به منظور ارزیابی عملکرد شرکتهای سرمایهگذاری پذیرفته شده در بورس اوراق بهادار تهران به کار بسته و ببینیم آیا هر دو نسبت رتبهبندی یکسانی را از عملکرد شرکتهای مورد بررسی ارائه میکنند یا نه.
(به تصویر صفحه مراجعه شود) متغیرهای تحقیق در ارزیابی عملکرد شرکتهای سرمایهگذاری،از نرخ بازدهی سهام،نرخ بازدهی پرتفوی، ریسک پرتفوی(انحراف معیار)،ریسک نامطلوب پرتفوی(نیمه واریانس)،نسبت شارپ و نسبت پتانسیل مطلوب استفاده شده است.
مشخصات آماری شرکتهای بررسی شده (به تصویر صفحه مراجعه شود) نتیجهگیری بررسی نتایج حاصل از آزمون فرضیه تحقیق بیانگر این مطلب است که بین رتبهبندی صورت گرفته براساس نسبت شارپ و نسبت پتانسیل مطلوب ارتباط وجود دارد و این ارتباط ناشی از وجود چولگی منفی در توزیع بازدهی میباشد.