چکیده:
این نوشتار درصدد ارائه تفسیری منسجم و عقلانی از مفهوم ولایت مطلقه رهبر در اندیشه سیاسی امام خمینی(ره) است که به کاوش در مفهوم ولایت مطلقه رسول اکرم(ص) و جانشینان آن حضرت، یعنی ائمه معصومین(ع) می پردازد و بر این باور است که رسول گرامی(ص) و امامان معصوم(ع) از ولایت نسبتا مطلق و نسبتا محدود و نه مطلقا مطلق، در اداره جامعه اسلامی برخوردارند.
خلاصه ماشینی:
"51 به نظر امام خمینی، علت این که خدای متعال، اداره امور انسانها را ـ که به طور ذاتی و اصیل خود در اختیار دارد ـ به رسول گرامی(ص) و امامان معصوم(ع) واگذار میکند این است که آنان هم چون خود خداوند متعال نسبت به حقیقت آگاهی کامل دارند و نه در فهم حقیقت و نه در عمل به آن اشتباه و فراموشی برایشان پیش نمیآید.
اختیار قانونگذاری ولی معصوم نسبت به رعایت اصول عدالت محدود و مقید، و نه مطلق، است؛ چرا که اگر این طور است که ولایت ذاتی و اصیل الهی به صورت وضع قوانین عادلانه بروز میکند، ولایت عرضی و تفویضی از جانب آن حضرت به رسول گرامی (صلی الله علیه و آله) و جانشینان ایشان (علیهم السلام) نمیتواند ظالمانه به کار گرفته شود.
علاوه بر این که، اگر سخن از محدود بودن ولایت الهی و هر صفتی از صفات آن وجود مطلق از دیدگاه امام خمینی نادرست و محال است، به موجب مخلوق بودن و وابستگی ولی معصوم به خدای متعال اشکالی در باور به «محدود بودن» ولایت پیامبر و امامان معصوم (سلام الله علیه و علیهم) به رعایت اصول عدالت به نظر نمیرسد.
به نظر امام خمینی، ولایت اجرایی رسول گرامی اسلام(ص) و ائمه معصومین(ع) از یک جهت مطلق و از جهتی دیگر محدود است: از این جهت که رویههای اجرای قوانین باید بر اساس اصول مسلم عدالت انجام گیرد محدود است؛ از این جهت که ولی معصوم بر همه کس ولایت دارد مطلق است."