چکیده:
زندانهای مملو از جمعیت ایالات متحده آمریکا، به دلیل فقدان مراقبتهای بهداشتی کافی، به یکی از کانونهای انتشار بیماریهای واگیردار مثل
هپاتیت، ایدز و سل تبدیل شدهاند. بسیاری از کسانی که به عنوان مجرم روانه زندان میشوند، به دلیل بیاطلاعی، زندانها را نسبتا محیطهای
سالمی میدانند و همین امر موجب میشود احتیاطهای لازم را در قبال سرایت بیماریها به خود، انجام ندهند.
خلاصه ماشینی:
"افرادی که از دروازههای زندانها یا بازداشتگاههای آمریکا بیرون میآیند، عموما با خود 2 تا 200 دلار «پول خروجی» برای کمک به شروع یک زندگی جدید، بقچهای لباس بر دوش و یک بلیط اتوبوس همراه دارند تا آنها را به مقصد شهری برساند که بنا بر حکم باید در آن اقامت کنند، اما بسیاری از آنها با کوله بار کاملا متفاوتی از زندان خارج میشوند: بنا به گزارش سال 2002 کمیسیون ملی درباره مراقبتهای بهداشتی تأدیبگاهها با عنوان وضعیت بهداشتی زندانیان در حال آزادی، تخمین زده میشود که از 9 میلیون نفر از آزادشدگان زندانها و بازداشتگاههای آن سال، یک میلیون و سیصد هزار نفر به ویروس هپاتیت سی، 137000 نفر مبتلا به ویروس اچآیوی (ایدز)، و 12000 نفر به سل مبتلا بودهاند.
در زندانیان جوان، تصویرنگاری روی بدن از فعالیتهای به ویژه مهم و بسیار تشریفاتی است، چرا که برای آنها «خالکوبی نمودهای دائمی هویتی را ایجاد میکند که مقامات نمیتوانند از ایشان بگیرند؛ خالکوبی، تصدیق مثبت خود در محیطی سرشار از نفی است» و نیز ابزارهای بصری تشخیص وابستگی به یک باند یا یک گروه در دریایی از غریبههاست؛ در حالی که هر نوع فعالیتی که با سوزن سر و کار داشته باشد در زندان غیرقانونی است و بنابراین یا گزارش نمیشود و یا واقعی نیست.
این پرونده، موضوعی نه چندان آشکار اما عمومی را مطرح میکند: درصد قابل توجهی از تقریبا نه میلیون نفر که از زندان و بازداشتگاههای آمریکا سالانه آزاد میشوند، حامل بیماریهای واگیردار بوده و در این شرایط وارد اجتماع شده و خطر انتقال آن را به شریک جنسی خود یا کسانی که مشترکا با او از یک سوزن استفاده میکنند، به اضافه کسانی که با مواد ترشحی بدن او تماس مییابند، دارند."