خلاصه ماشینی:
"(8) 12-در همان مقاله، ص 421 ستون 1 س 1 و س 5-6، میرزا قوام الدین جعفر قزوینی(آصف خان سوم)متخلص به جعفر را«شاعر پارسی گوی هند»معرفی کرده و نوشتهاند: «غزلیات وی غالبا رنگ عاشقانه دارد و به شیوه معروف به سبک هندی نزدیک است.
» الف-شاعر پارسی گوی هند امیر خسرو دهلوی، فیضی آگرهای، غنی کشمیری، منیر لاهوری، ناصر علی سرهندی و بیدل عظیم آبادی را گویند؛نه میرزا جعفر آصف خان قزوینی را که در زمان شاه اسماعیل ثانی(984-985 ق)از ایران به هندوستان رفته و پیش از مهاجرت هم به شاعری معروف و موصوف بوده است.
» (12) نوعی خبوشانی گوید: ایا نسیم چمن مولد آله آباد که پاسبان بهشتی و رازدار بهار 16-در ص 450 ستون 2، آقا احمد علی فرزند شجاعت علی بنگالی را که روز دهم شوال 1255 ق در داکا ولادت یافته است، به اعتبار اینکه نیاکان او در زمان نادرشاه به هندوستان رفته و ساکن آن دیار شده بودند، «از ادبای ایرانی مقیم هندوستان»نوشتهاند، و در همین کتاب چنانکه گذشت، میرزا جعفر آصف خان قزوینی را«شاعر پارسیگوی هند»مرقوم داشتهاند.
زیرا فتحپور در زمان بابر وجود نداشته، و چنانکه در ص 532 ستون 2 آمده است، در سال 979 به فرمان نوادهاش جلال الدین اکبر در ناحیه سیکری بنیاد شده است.
سرانجام به سال هزار و شصت هجری در کشمیر بدرود زندگی گفت و ابو طالب کلیم همدانی که همانجا میزیست، قطعهای تاریخی در رثای وی سرود که بیت آخرش این است: ز دل تاریخ فوتش خواستم، گفت طبیب درد دلها از میان رفت-1060 تقی اوحدی که هنگام تألیف عرفات العاشقین(1022- 1024 ق)جوانی او را دریافته بوده، درباره وی نوشته است: «..."