خلاصه ماشینی:
"لیکن با اینکه این کشورهای تازه به استقلال رسیده در قوانین اساسی خود زبانهای هندی و اردو و بنگالی را زبان رسمی و ملی اعلان کردند و فرهنگستانها و انستیتوهای بیشمار برای حمایت و ترویج آنها تأسیس نمودند، مع ذالک هنوز همه مکاتبات رسمی و اسناد قانونی در سراسر هند به انگلیسی است و امیدی هم برای مقاومت هیچ زبانی در برابر آن نمیرود.
7. کوشش بیسرانجام دولت ایران بعد از استقلال هند و پاکستان به لزوم حفظ و احیای مواریث فرهنگ و زبان فارسی متوجه شد و به ابتکار استاد مرحوم علی اصغر حکمت، وزیر وقت امور خارجه آقای محمد محیط طباطبایی و نویسنده این سطور را به سمت رایزن فرهنگی به دهلی و کراچی اعزام نمود.
اقدامات مهم دیگری هم در آن دوره صورت گرفت که اهم آنها سفر هیأتهای فرهنگی و مبادله استادان و دانشجویان فارسی و اعطای بورس تحصیلی و جلب موافقت دولت پاکستان برای افتتاح دبستان و دبیرستان فارسی در شهرهای بزرگ و اعطای اعانه به دانشگاهها برای طبع نسخ خطی فارسی و نشر مجله فارسی هلال در پاکستان و دعوت از نماینده مرجع تقلید برای امامت و ارشاد شیعیان بود که آثار این اقدامات در روابط دوستانه ایران و پاکستان باقی مانده و خواهد ماند.
چون غالبا واژههای هندی و اسامی اماکن و قبایل و مذاهب و فرق تصوف و اصطلاحات عرفانی و ادبی هند برای فارسی زبانان نامأنوس است، بعد از هر کلمه هندی ضبط آن به لاتین نوشته خواهد شد-کلیه مسائل مربوط به رسم الخط و امور ویراستاری و چاپ و کاغذ و جلد و غیره تابع مصوبات بنیاد دایرة المعارف اسلام خواهد بود."