چکیده:
هدف این پژوهش عبارت است از بررسی تاثیر تمرینات حرکت درمانی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پارکینسون. 24 بیمار مرد مبتلا به پارکینسون به طور داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند و به شکل تصادفی، به دو گروه 12 نفری آزمایش و گواه (میانگین سنی و انحراف استاندارد به ترتیب 6?.00±8.8 و 63.08±5.5) تقسیم شدند. به منظور ارزیابی کیفیت زندگی آزمودنی ها، از پرسش نامه PDQL استفاده شد. طی 10 هفته تمرینات کششی و مقاومتی، گروه گواه تحت درمان های دارویی معمول بودند؛ اما گروه آزمایش علاوه بر درمان های دارویی، هر هفته در چهار جلسه یک ساعته تمرینات حرکت درمانی شرکت کردند. یافته های چهار خرده مقیاس و شاخص کلی کیفیت زندگی بین دو گروه در پیش آزمون اختلاف معناداری را نشان نداد. پس از مداخله، شاخص کلی کیفیت زندگی و خرده مقیاس های علایم پارکینسونی، علایم سیستمیک، و عملکرد اجتماعی فقط در گروه آزمایش معنادار داشتند. در خرده مقیاس عملکرد هیجانی فقط در گروه گواه کاهش معنادار مشاهده شد. یافته های این پژوهش نشان داد تمرینات حرکت درمانی بر کیفیت زندگی بیماران میبتلا به پارکینسون تاثیر مثبت دارد.
خلاصه ماشینی:
"تأثیر یک دوره تمرینات حرکت درمانی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پارکینسون *دکتر بهرام یوسفی؛استادیار دانشگاه رازی* **دکتر وحید تأدیبی؛استادیار دانشگاه رازی ***جواد طاهرزاده؛کارشناس ارشد تربیتبدنیچکیده:هدف این پژوهش عبارت است از بررسی تأثیر تمرینات حرکت درمانی بر کیفیت زندگی بیماران مبتلا به پارکینسون 24 بیمار مرد مبتلا به پارکینسون به طور داوطلبانه در تحقیق شرکت کردند و به شکل تصادفی،به دو گروه 12 نفری آزمایش و گواه(میانگین سنی و انحراف استاندارد به ترتیب 88-+00/62 و 55-+08/63) تقسیم شدند.
از آنجا که این بیماری را میتوان عارضهای چندوجهی دانست که آثار آن در جنبههای مختلف زندگی بیماران گسترش مییابد،تلاشها برای کنترل عوارض ناشی از آن نیز بر رویکردهای چندجانبهء درمان و کنترل استوار است؛رویکردهایی که در آنها جدای از درمانهای معمول دارویی و پزشکی،از روشهای مکمل مبتنی بر توانبخشی،فیزیوتراپی،کاردرمانی، گفتاردرمانی،و حرکت درمانی استفاده میشود (21،6).
لذا،سؤال اساسی این پژوهش آن است که آیا از طریق فعالیتهای بدنی و برنامههای کنترل شده و مبتنی بر حرکت درمانی،در کنار سایر روشهای درمانی معمول،میتوان دامنهء عوارض بیماری را در خصوص شاخصهای مرتبط با کیفیت زندگی بیماران پارکینسونی کاهش داد و از این طریق به ارتقای کیفیت زندگی آنان کمک کرد؟روششناسی نمونهء آماری نمونهء آماری این پژوهش را 24 بیمار ایدیوپاتیک1پارکینسونی تشکیل میدهند.
درصد تغییرات در خردهمقیاسهای کیفیت زندگی در هردو گروه نسبت به پیشآزمونبحث و بررسی یافتههای این پژوهش نشان میدهد برنامهء تمرینی،بهجز شاخص عملکرد هیجانی،بر شاخصهای علایم پارکینسونی،علایم سیستمیک، عملکرد اجتماعی،و شاخص کلی کیفیت زندگی در بیماران مبتلا به پارکینسون تأثیر مثبت و معناداری دارد(جدول 1)."