خلاصه ماشینی:
"اگر کسی به مناقشه بر اصل کارکرد اطلاعرسانی رسانهها برآید،با قبول فرض او،پرسش را به علت ایجاد اطلاعرسانی،بازگشت میدهیم و پرواضح است که اگر آگاهی،هزار دلیل و خاصیت داشته باشد،رکن رکین دلایل و خواص آن،برتری دادن و استیلاء بخشیدن انسان آگاه است: جان نباشد جز خبر در آزمون هرکه را افزون خبر،جانش فزون جان انسانی ز حیوان بیشتر از چه روی؟چون بیشتر دارد خبر ولی قهرمانان کارخانهء صورتگر رسانه یز،برچسب زمان و تاریخ مصرف به خود گرفتند؛حتی برای تازه ماندن و باقی بودن،به کرات دیگر نیز سفر کردند،زمین را تخریب کردند،نجات دادند و حتی از انهدام عالم و کهکشان راه شیری نیز جلوگیری نمودند ولی تو گویی فصل سوپرمنها و بدمنها به پایان رسیده بود.
رسانه، به عنوان عامل مهم خلق و عینیت بخشیدن یا نابود کردن،این بار ماهرتر و متخصصتر جلوه- نمایی میکرد ولی اینبار کدامین آفرینش؟ تنوع بخشیدن به روایت جلوههای مختلف زندگی آدمی با حذفها و اضافهها،سفید کردن و سیاه نمودن،پردازش و اغراق،همه و همه از جمله مصالح رسانه برای ادامه حیات خود بوده و هست ولی برای ذهن خودآگاه مصرفکنندگان رسانه،بدیهی و پرواضح است که سرانجام این درونمایه نیز یا تراژدی است یا پایانی خوش.
اگر در تصویر فضا،اتصال و پیوستگی بین این دو نوع فضا؛یعنی فضای عادی و فضای عالم ملکوت-که آن نیز عالمی است واقعی ولی غیرمادی-وجود داشته باشد،نمودار ساختن بعد تعالی فضای دومی غیرممکن میگردد و دیگر نمی- توان توسط همین آب و رنگ و شکل و صورت که در دست نقاش است،انسان را از فضای عادی به بعد متعالی و فضایی ملکوتی ارشاد کرد."