خلاصه ماشینی:
"گفتوگو دست به کار،دل به یار گفتوگوی دکتر حسن بلخاری و دکتر نیر طهوری با موضوع ارتباط فلسفه و عرفان با معماری فهیمه سیاحیان نزدیک شدن به گردهمایی گنجینههای از یاد رفته هنر ایران و اندیشیدن به هنرهای سنتی ایرانی همواره به دنبال خود سؤالی بزرگ را به ذهن جاری میکند:چرا؟چرا هنرهای ملتی که چنان عظمت،ماندگاری و شکوهی داشت امروزه در حال فراموشی است،یا به تعبیر صحیحتر،در اذهان ما رو به فراموشی میرود؟چرا هنر ما نتوانست شکوه خود را حفظ کند و امروزه تبدیل به نسخهای عاریتی و بیهویت شده است؟ سخن را با معماری آغاز کردیم؛هنری که در زندگی و باورهای مردم تنیده است؛هنری که مردم را در بطن خود دارد و برای آنها ملموس است.
این بحث بسیار مهمی است و به همان اندازه که ادله اثباتی دارد،ادله نفیی هم دارد،چون در تاریخ انسان،باروری اندیشه در تمدنهای قبلتر هم وجود دارد و حتی نمونه تدوین شده آن تدوین«اوپانیشادها»در هند در سال 008 قبل از میلاد است،یا«وداها»که قدیمیتر از«اوپانیشادها»بودند.
مثلا موسیقی در ساحت تمدن اسلامی دقیقا در قلمرو فلسفه به عنوان یکی از اجزای فلسفه وسطی مطرح میشود و البته در یونان هم همینطور است؛یا معماری و علم الحیلی که فارابی در«احصاء العلوم»از آن صحبت میکند؛ یا چند رسالهای که کندی پیرامون هندسه دارد و تأثیراتی که بعد از روی جرجانی میگذارد و...
آقای دکتر بلخاری از اصول فلسفه افلاطون صحبت کردند و اینکه مثلث در اصول فلسفه او چه نقشی دارد و این را تسری دادند به مقبره امیر اسماعیل سامانی و گفتند باید یک ارتباط قوی و تأثیر وجود داشته باشد."