خلاصه ماشینی:
"این شکل بدون تغییر و اغلب با همین رنگآمیزی در دیگر آثار شیراز و نیز در آثار قرن نهم بسیار استفاده میشد و غالبا در مصحفهایی با قطع بزرگ و آثار بااهمیت مشاهده میشود.
در مصحفهای قرن هفتم شیراز این نشان به شکل سرو زرینی است که با رنگی تیره تحریر یافته و غالبا خطی لاجوردی دور آن کشیدهاند و گاه شرفه دارد.
از ویژگیهای نشان<<خمس>>در مصحفهای شیراز این است که هنرمندان در آثار بررسی شده همواره از واژهء<<خمس>>استفاده کردهاند درحالیکه در آثار برخی از دیگر مناطق ایران مشاهده میشود که اندرون نشان خمس را به جای این واژه از حرف<<ه>>استفاده کردهاند که قدر عددی این حرف در حساب جمل برابر با عدد پنج است.
برای این نشان تا اوایل قرن دهم همچنان از واژهء خمس استفاده شده است اما پس از آن در آثاری که مشخصا سبک تذهیب صفوی را مینماید دیگر اثری از حرف یا واژه درون این نشان به چشم نمیخورد و تماما بهصورت ترنج با نقش ختایی رنگین و ظریف نمایش داده میشود.
همچنین تقریبا در تمام این آثار از واژهء<<عشر>>بهصورت زرین محرر استفاده شده است و این را میتوان از ویژگیهای مصحفهای شیراز دانست، زیرا در آثار برخی از دیگر مناطق ایران گاه برای هر ده آیه به ترتیب شمارهء آیه را به صورت<<عشر>>،<<عشرین>>،<<ثلثون>>،<<اربعون>>، <<خمسون>>و...
به این ترتیب به این علت که نشانهای یاد شده غالبا شکلی مشخص ندارد نمیتوان آنها را بهصورت کلی مورد بررسی قرار داد،و بررسی موردی آنها برای شناسایی شیوهء نمایش نشانها در مصحفهای شیراز نیازمند مجالی دیگر است."