خلاصه ماشینی:
"در این روش تأویلی میباید به اموری چون سنتها ادبی زمان تألیف کتاب و نوع مخاطب و بذل عنایت حامیان این فرزانگان مؤکدا توجه شود و این امریست که ارنست در شناختش از روزبهان از طریق کشف الاسرار او رعایت نموده است.
باید توجه داشت که عبهر العاشقین(به فارسی)و کشف الاسرار(به عربی)از مهمترین آثار عرفانی روزبهان به شمار میآیند که تعداد آنها بالغ بر 45 اثر است.
کار اخیر ارنست در مورد کشف الاسرار روزبهان ادامهء کتاب«واژههای وجد در تصوف»(1985) Sufism in Ecstasy of Words ) میباشد که در آن نماد شناسی ( symbolism ) شطحیات عرفانی و بسط مقولهء«عشق»از دید گاه روزبهان جایگاه ویژهای دارد.
دیگر نماد بیان مفاخرده آمیز روزبهان از مکاشفههای خویش در آن حکایت جلوه گر است که روزبهان بر فراز کوهی به مجلس بزم یزدانی مینشیند حال آن که سایر اولیاء و فرزانگان به پیشوایی با یزید در دامنهء کوه گرد هم آمدهاند تا هر دم اجازهء ورود به مجلس را پیدا کنند.
تمامی اظهارات مفاخره آمیز و شطحیات روزبهان در کشف الاسرار صرفا بیان ذوقی رؤیا بینی و درون بینی او از«حیرت»آنات قرب یزدانی ست که هم پر هیبت است و هم هراس انگیز.
البته این امر شایان توجه است که اکثر شرح حال نویسان روزبهان به حذف بسیاری از رؤیا بینیهای منحصر به فرد کشف الاسرار دست یازیده و در عوض به شجره شناسی و سلسله نسب طریقتی او تأکید کردهاند.
ارنست بر این باور است که روزبهان از پیآمدهای لحن مفاخره آمیز تجربیات عرفانی خویش در کشف الاسرار غافل نبوده و کلا ین لحن،ویژگی معانی بیان ولایت یا sainthood روزبهان را میرساند."