خلاصه ماشینی:
"و بلافاصله توفیق مصونیت از تفاخر را مطرح میفرماید: «وهب لی معالی الاءخلاق واعصمنی من الفخر؛(4) مکارم و محاسن اخلاقی را به من بده و مرا از فخرفروشی مصون دار!» از آنجا که صفات والا ممکن است زمینهای باشد برای شهرت و قهرمان شدن و در نتیجه به خود بالیدن، امام علیهالسلام این خطر را مطرح فرموده است.
ناگاه عمر وارد شد و به او نگریست و گفت: این عجمی که بالادست عرب نشسته است، کیست؟ آنگاه پیامبر خدا صلیاللهعلیهوآله بالای منبر رفت و خطبه خواند و فرمود: «...
آنگاه امام علیهالسلام فرمود: «وإن من اسخف حالات الولاة عند صالح الناس أن یظن بهم حب الفخر ویوضع أمرهم علی الکبر؛(29) و در دیده مردم پارسا، زشتترین خوی حکمرانان این است که گمان شود آنان دوستدار فخرفروشیاند و سیاست کشور داریشان بر کبرورزی بنایافته است.
» نردبان خلق، این ما و من است عاقبت زین نردبان افتادن است هر که بالاتر رود احمقتر است استخوان او بتر خواهد شکست نمونهای از صدر اسلام: در جنگ احد ابوسفیان دستور داد بت هبل را بالا بردند و شعار دادند: «أعل هبل، أعل هبل؛ بت هبل را برای تفاخر سردست بگیرید!» پیامبر صلیاللهعلیهوآله نیز به مسلمانان فرمود: پاسخ دهید: «الله أعلی و أجل؛ خدا عالیتر و ارجمندتر است.
» از اینرو، هرگاه امام علی علیهالسلام در برابر فخرفروشیها و یا اهانتهای معاویه ناگزیر از پاسخگویی بوده است، به ارزشهایی نظیر: اسلام، ایمان، شهادتطلبی و تقوا اشاره فرموده و کفر و نفاق و دشمنی با پیامبر صلیاللهعلیهوآله و فسق و فجور را نکوهیده است."