چکیده:
از مجموع 1055 واحد تحقیقاتی کشور،432 واحد مالکیت دولتی (9/40 درصد)،161 واحد مالکیت غیر دولتی(3/15 درصد)و 462 واحد مالکیت خصوصی(8/43 درصد)دارند.به رغم آنکه 8/43 درصد از واحدهای تحقیقاتی کشور مربوط به بخش خصوصی است،به دلیل ضعف فعالیتهای آماری و اطلاعرسانی در نظام تحقیقاتی کشور از تعداد شاغلان،طرحهای تحقیقاتی و هزینههای آنها اطلاع کاملی در دست نیست. تعداد مراکز تحقیقاتی دولتی کشور از 52 مرکز در سال 1357 به 154 مرکز در سال 1376 افزایش یافته است.بررسی ساختار مراکز تحقیقاتی دولتی کشور براساس گروههای تخصصی نشان میدهد که بیشترین سهم آنها به مراکز علوم انسانی و اجتماعی(5/30 درصد)و کمترین سهم آنها به مراکز پزشکی(9/3 درصد)مربوط بوده است. ساختار این مراکز طی سالهای 57 تا 77 تحول چندانی نیافته است. تعداد طرحهای تحقیقاتی کشور در سال 1375 معادل 11420 طرح بوده است.بررسی ساختار طرحهای تحقیقاتی کشور به تفکیک نوع طرح نشان میدهد که طرحهای بنیادی 7/13 درصد،طرحهای کاربردی 2/74 درصد و طرحهای توسعهای 12 درصد از کل طرحهای کشور را تشکیل میدهند. مقایسه شاخصهای بهرهوری حاکی از آن است که طی سالهای اخیر میزان اعتبارات تحقیقاتی و تعداد محققان بسیار افزایش یافته ولی تعداد طرحهای تحقیقاتی،مقالات و کتابهای منتشر شده،یا به عبارتی یافتههای پژوهشی،افزایش چندان متناسبی با آنها نداشتهاند.
خلاصه ماشینی:
"بررسی ساختار مراکز تحقیقاتی دولتی کشور براساس گروههای تخصصی نشان میدهد که بیشترین سهم آنها به مراکز علوم انسانی و اجتماعی(5/30 درصد)و کمترین سهم آنها به مراکز پزشکی(9/3 درصد)مربوط بوده است.
گفتنی است که اطلاعات رسمی موجود در کشور در مورد فعالیتهای تحقیقاتی بخش خصوصی تنها به تعداد واحدهای خصوصی در سال 75 و هزینههای تحقیقاتی شاغلان و طرحهای این واحدها در سالهای 71 تا 73 مربوط میشود.
نسبت واحدهای دارای فعالیت اصلی تحقیق و توسعه از کل واحدها مرکز آمار ایران آمار مربوط به تعداد واحدهای تحقیقاتی کشور را در سال جاری منتشر کرده است.
نسبت تعداد طرحهای در دست اجرا به صد نفر محقق این شاخص نیز طی مقاطع مورد بررسی روندی کاهشی داشته و در سال 1375 تقریبا معادل سال 1371 بوده است.
بررسی ساختار مراکز تحقیقاتی دولتی کشور براساس گروههای تخصصی نشان میدهد که بیشترین سهم آنها به مراکز علوم انسانی و اجتماعی(5/30 درصد)و کمترین سهم آنها به مراکز پزشکی(9/3 درصد)مربوط بوده است.
محاسبهء شاخصهای بهرهوری نشان میدهد که به رغم افزایش فراوان طرحهای تحقیقاتی کشور در سالهای اخیر،به علت افزایش تعداد محققان با میزان رشد بیشتری،شاخص نسبت تعداد طرحهای در دست اجرا به هر صد نفر محقق از 107 در سال 57 به 57 در سال 71و 56 در سال 75 کاهش یافته است.
در بین شاخصهای بهرهوری تنها دو شاخص نسبت اعتبارات تحقیقاتی به طرحهای در دست اجرا و نسبت اعتبارات تحقیقاتی به محققان روندی افزایشی داشته و به ترتیب 3/64 میلیون ریال برای هر طرح و 36 میلیون ریال برای هر محقق در سال 75 افزایش یافته است."