خلاصه ماشینی:
"گروهی از گاهشماری هجری قمری استفاده میکردند،گروهی دیگر از گاهشماری یزدگردی(که مبدأ آن به سلطنت رسیدن یزدگرد سوم بود)و برخی از ایرانیان نیز تقویم خود را با مرگ این پادشاه تنظیم کردند.
از طرف دیگر ذکر نام ماههای شمسی در کنار گاهشماری هجری قمری نشاندهندهی این واقعیت است که بسیاری از منجمان و نویسندگان و استخراجکنندگان تقویم،همچنان از گونهای گاهشماری شمسی استفاده میکردهاند؛مثلا تاریخهایی که جلال الدین محمد منجم یزدی در اواخر قرن دهم تا اوایل قرن یازدهم هجری آورده است،توجه به این تقویم شمسی را تأیید میکند.
مهمترین رخداد گاهشماری از قرن یازدهم هجری قمری تا رسمیت یافتن تقویم هجری شمسی، رسمیت یافتن سال شمسی به عنوان دورهی زمانی قانونی برای محاسبات مالی کشور بود که در تاریخ 21 صفر 1329 در دومین دورهی مجلس شورای ملی تصویب شد و به دنبال آن بحثهای گوناگون دربارهی طول مدت ماههای شمسی(بروج)و اسامی ماهها مطرح شد.
تقویم در اسپانیای اسلامی(اندلس):هنگام ورود اسلام به اندلس(اواخر قرن اول-اوایل قرن دوم هجری قمری)،چند گاهشماری بهطور همزمان یا به توالی در این منطقه رواج داشته است.
نام این ماه کبیسه به صورت«شونآی» ضبط شده است،از جمله مهمترین گاهشماریهای دوازده حیوانی رایج در ایران،ترکیبی از ارکان گوناگون سه تقویم جلالی،هجری قمری و دوازده حیوانی چینی بوده است.
اگرچه با قانون مصوب سال 1304 ش،گاهشماری هجری شمسی فعلی در ایران رسمی شد و استفاده از گاهشماری دوازده حیوانی قانونا ممنوع شد اما تا امروز نیز همچنان از این تقویم در سالنامههای چاپی استفاده میشود."