چکیده:
ادوار و اعصار تاریخ ایران هر یک اهمیت خاص خویش را دارند؛خصوصا در منطقه خراسان بزرگ که شامل قومیت و طوایف مختلف است و در دورههای معاصر جمهوریهای آسیای میانه و اقوام مختلف به چنین سوابق تاریخی و فرهنگی رویکرد ویژهای داشتهاند که در راستای نیل به هویت فرهنگی و تاریخی در فرآیند استقلال برایشان اهمیت سیاسی دارد.
قزاقها بر شخصیت حماسی به نام مانای تأکید داشتند،ترکمنها بر مختومقلی فراغی،شارع پرآوازه و مسکین قلیچ و نیز جدالهای سهمگین ترکمنها با سربازان تزاری در نیمه دوم قرون نوزدهم توجه مینمودند،تاجیکها بر عصر سامانیان و رودکی شاعر متکی بودند و ازبکها بر عصر تیموریان،شخص امیر تیمور و بزرگانی چون شاهرخ میرزا،الغ بیگ و امیر علیشیر نوایی که موضوع این مقاله است توجه خاصی از خود نشان دادند.
خلاصه ماشینی:
"امیر تیمور و بزرگانی چون شاهرخ میرزا،الغ بیگ و امیر علیشیر نوایی که موضوع این مقاله است توجه
امیر علیشیر نوایی در حقیقت نماینده حیات ادبی و فرهنگی ترکان در دورهای است که این فرهنگ
میر علیشیر نوایی و سلطان حسین بایقرا در سالهای 892-873 هجری دارای روابط نزدیک بوده
که حسین میرزا بایقرا بر هرات مسلط شد و امیر علیشیر را در سال 876 هجری به امارت دیوان منصوب
امیر علیشیر نوایی به تصوف گرایش داشت و به شیوخ طریقت نقشبندیه اظهار ارادت میکرد و خود
این وزیر دانشمند سلطان حسین بایقرا به خواجه عبد الله احرار-از مشایخ بزرگ نقشبندیه در
2امیر علیشیر نوایی و سلطان حسین بایقرا
تفاوت امیر علیشیر با دیگر امیران ترک تبار عصر خود،این بود که او تنها یک نظامی نبود و بیشتر
امیر علیشیر نوایی دارای آثاری به ترکی و فارسی است.
اصلی و امیر علیشیر نوایی-بانی ایوان-احتمالا در زلزله سال 1084 هجری از بین رفته است.
نظام الحق و الدین امیر علیشیر بر سر روضه منوره شیخ که ملتجای زوار است عمارتی ساخته که در
به تهران و مشهد به هرات قرار دارد و قبر ارسلان جاذب در این مکان واقع شده است و آبادی سنگ
بست نیم فرسخ از راه فاصله دارد که این رباط از ابنیه خیریه امیر علیشیر نوایی است.
است که امیر علیشیر آن را ساخته و دولتشاه سرمقندی نیز بنای این مقبره را به او نسبت داده است.
امیر علیشیر نوائی،وزیر سلطان حسین بایقرا که حامی طریقت نقشبندیه بود.
مقبره سلطان حسین بایقرا تیموری که در نزدیکی مصلی شهر هرات افغانستان واقع شده است."