خلاصه ماشینی:
"چشم انداز *موضوع بحث ما وضعیت فرهنگی انقلاب اسلامی است؛اینکه این انقلاب از جهت فرهنگی خواهان جواب به چه پرسشهایی است و موضع آن در قبال مهترین پرسشهای فرهنگی چون نسبت سنت و تجدد چیست؟اما قبل از آنکه به صورت مشخص به این موضوع بپردازیم باید بدانیم که تلقی شما از فرهنگ و فرهنگ ایرانی-اسلامی ما چیست؟و تعامل فرهنگی فرهنگ ما با دیگر فرهنگها را چگونه ارزیابی میکنید؟ -من در این گفتگو سعی دارم که چندان وارد مباحث نظری نشوم و فقط به بیان برداشتهایم بپردازیم.
اما چون تهران ظرفیتی کلان دارد که در آن نمایندگانی از تمام طیفها و اقوام و قبایل وجود دارند و صنوف و اقشار مختلف نیز تقسیم کاری را پذیرفتهاند که به کل جامعه ایرانی تسری مییابد،این تفاهم باعث به وجود آمدن نوعی وحدت ملی شده است.
البته بعدها و در طول سالهای متمادی و در نقد مشروطه ما با رویکردهایی مواجه میشویم که به صورت افراطیتر به ترویج سنت پرداختهاند،اما جامعهء ایرانی و روحیات ایرانی به معنای عام همیشه در همزیستی مسالمتآمیز حتی با اقوام دیگر به سر برده است و به بومیسازی ارزشها و هنجارهای بیگانه پرداخته است،این همزیستی و تعامل و درکی که جامعهء ایرانی همواره از اطراف خود داشته است.
*مظاهر تعامل انقلاب اسلامی با زندگی شهروندی چهها هستند؟ -استفاده حکومت انقلابی از ابزارهایی نظیر پارلمان و احزاب و توجه به مسائل رفاهی و تأمین اجتماعی به تدریج نشان دادند که انقلاب بر سر عرف آمده است و ناچار به پذیرش عناصر پایدارتر و عرفیات مربوط به معیشت و حیات جامعه شده است و یا اینکه به مواریث تاریخی و آداب فرهنگی و سنن ایرانی احترام میگذارد."