خلاصه ماشینی:
"مسیر آذربایجان به روسیه(از بندر باکو به بندر نووروسیسک در کنار دریای سیاه)این مسیر در سالهای حکومت شوروی فعال بود و در سالهای پس از فروپاشی تا قبل از بحران چچن در سالهای 4991 تا پایان 6991 مورد بهرهبرداری قرار میگرفت در سالهای 7991 و 8991 نیز از این مسیر به تناوب نفت خام جمهوری آذربایجان صادر شده است.
61 با توجه به اینکه در سالهای حکومت شوروی ایران با وجود حقوق مسلم خود در استفاده مشترک از دریای خزر،در اثر فشارهای ابرقدرت شوروی فقط در محدوده آبهای واقع در طول خط ساحلی بین آستارا تا خلیج حسینقلی از این دریا استفاده میکرد،به همین منظور این تصور پیش آمده بود که ایران در این دریا به همان اندازه مالکیت دارد و حقوق آن برای بهرهبرداری اقتصادی بهمان اندازه است.
اما از نظر تقسیم گستره سطح دریا با وجود ارتفاع خطوط ساحلی در شرق و غرب دریای خزر،محدوده مورد ادعای ایران(02 درصد)نمیتواند در امتداد خط مستقیم تأمین شود بنابراین ایران ناگزیر است که آبهای مورد ادعای خود را با قرار دادن یک نقطه در مرکز دریا و امتداد نقطه مرزی دریا در ساحل آستارا در مرز با جمهوری آذربایجان و خلیج حسینقلی در مرز دریایی با ترکمنستان رسم کند که به صورت مثلثی خواهد بود که برای اداره آن با مشکلاتی روبرو خواهد بود.
روسیه ادعا میکند که دریای خزر یک دریای بسته است و و برخلاف دریاهای آزاد،رژیم حقوقی آن تابع قوانین حقوق بین الملل دریاها(2891)نیست و باید با رضایت کشورهای حاشیه آن تعیین شود و چون تاکنون رژیم حقوقی آن توسط کشورهای حاشیه تنظیم نشده است،بنابراین جمهوری آذربایجان بدون توافق این کشورها،حق استفاده از منابع نفتی خارج از آبهای سرزمینی دریای خزر و استخراج و انتقال آن را ندارد."