چکیده:
این مقاله در تلاش است تا شرحی اجمالی از مشکلاتی که کشورهای آسیای مرکزی در فرآیند تثبیت حاکمیت خود با آن مواجهاند،ارایه دهد.به رغم تمام گفتهها در خصوص حوزهء گستردهتر خزر،نویسندهء این مقاله معتقد است که پنج کشور آسیای مرکزی،فضای سیاسی متفاوتی را نسبت به کشور آذربایجان و کشورهای قفقاز تشکیل میدهند.در این فضای سیاسی،کشورهای منطقه از تاریخ مشترک و موقعیت اقتصادی مشابهی برخوردارند و در مسیر توسعه،با مشکلات مشابهی دست و پنجه نرم میکنند.تا هنگامی که زیرساختارهای قوی قانونی در هریک از کشورهای آسیای مرکزی به وجود نیامده باشد،تنها بزرگترین طرحها و پروژهها با مشارکت سرمایهگذاران خارجی،شانس پیشرفت دارند.کشورهای آسیای مرکزی در خلال چند سال آینده، تقریبا هیچ سودی از منابع طبیعی قابل توجهشان،به دست نخواهد آورد.رکود مداوم اقتصادهای ملی،نبود منابع عمومی که استفاده از آن برای طرحهای توسعهای منطقهای ممکن باشد و وابستگی فزایندهء درآمدهای دولتی به درآمدهای ناشی از واگذاری حق استخراج منابع طبیعی به سرمایهگذاران خارجی،همه و همه باعث شده تا کشورهای آسیای مرکزی،بهطور روزافزونی به سمت مدل آشنا و شناخته شدهء جهان سوم- یعنی بیکاری و فقر روستایی،ازدحام شهری و نابرابریهای شدید میان فقیر و غنی-کشیده شوند.
خلاصه ماشینی:
"این مقاله در تلاش است تا شرحی اجمالی از مشکلاتی که کشورهای آسیای مرکزی در فرآیند تثبیت حاکمیت
کشورهای نوپای آسیای مرکزی تلاش میکنند تا از انزوای سنتی خود پای به بیرون دهند و به
این مقاله در تلاش است تا شرحی اجمالی از مشکلاتی که کشورهای آسیای مرکزی در
بازگشت مردم به اسلام-که امروزه در آسیای مرکزی بسیار به چشم میخورد-را باید در قالب تلاشهایی در جهت اعادهء پیوستگی فرهنگی این منطقه به شمار آورد.
میان جوامع کشورهای آسیای مرکزی بخشیده است،دیگر اقلیتهای قومی را نیز نباید به
سختگیریهای ناموفقی که در سال 6991 در قزاقستان به وقوع پیوست گزارش شد میلیونها دلار از کمکهای خارجی که به اصطلاح این جمهوری در خود هزینه کرده بود،به سادگی ناپدید
اگرچه ممکن است شرکتها خود را از این سیاست کنار کشیده باشند،اما گروههای ذینفعی که
این در حالی است که قرقیزها،هم زمینهای زراعی خود را به دلیل نبود آب از دست دادهاند و هم سالانه 06 میلیون دلار بابت عدم تولید برق زیان میبینند.
همچنین در سال 4991،سه کشور قرقیزستان،قزاقستان و ازبکستان،اتحادیه کشورهای آسیای مرکزی را تشکیل دادند.
آسیای مرکزی همانند جامعهء کشورهای مستقل مشترک المنافع،نتوانسته نقش خود را به
دو کشور آسیای مرکزی یعنی قزاقستان و قرقیزستان مایل بودند به دیگر
مشارکت با ایران در زمینهء انتقال نفت نیز برای کشورهای آسیای مرکزی مفید و سودمند است.
بسیار دورتر از آنی است که بتواند تأثیر زیادی بر امور کشورهای آسیای مرکزی داشته باشد.
جنگ خیز نیز برخی از سرمایهگذاران خارجی را به سوی خود جلب کرده است که از آن میان"