چکیده:
در این گفتوگو نهضت علمی دارای دو ویژگی «نقد» و «نوآوری» معرفی شده است.
همچنین با نگاهی تاریخی به نهضتهای علمی صد ساله اخیر و آفات آنها، اختناق سپید به
عنوان یک مانع بزرگ بر سر راه جریان مجدد، به عنوان حامل جنبش علمی جدید، معرفی
گردیده است.
خلاصه ماشینی:
"با ورود علامه طباطبایی به قم در زمینه فلسفه و تفسیر نیز نوآوریهای رخ داد و با پیوند خوردن تلاشها و تعالیم این دو بزرگوار، جنبش و تحرکی ایجاد شد و شاگردان مشترک آنها، از جمله مرحوم استاد مطهری (که کارهای جدیدی در حوزه کلام و تا حدی فلسفه آغاز کرد) فعالیتهایی کردند که مکمل حرکت آنها بود و در مجموع استعداد و توان یک دوره علمی تازه فراهم آمد.
با توجه به اینکه در حال حاضر بسیاری از اهل فکر به این نتیجه رسیدهاند که باید یک جنبش علمی و فکری بزرگ ایجاد شود، آیا باید گفت که آن جنبش دچار رکود و بیرونقی یا آفت شده و یا برعکس جنبشی زنده است و دچار هیچ رکود و افولی نیز نیست، اما از سویی شناخته شده نیست و از سوی دیگر انتظارات و نیازهای جدیدی به وجود آمده که این جنبش را در مقابل یک بازبینی و بازسازی قرار داده است؟ آنچه عرض شد از حدود دهه بیست در ایران شروع شد و همواره از یک سلسله آفات رنج برده و همچنان این آفات رو به تزاید است.
همه عناصر موثر و احیانا مؤسس و دستکم سهیم در این جنبش، از خودآگاهی کافی برخوردار نبودهاند و این فقدان خودآگاهی و عدم توجه به رسالت و جایگاهی که آنها در تاریخ ایران، جهان اسلام و عرصه دانش و بینش دارند، یک سلسله مشکلاتی را فراهم کرده است؛ از جمله اینکه کار آنچنان که در خور است جدی گرفته نشود یا اینکه پارهای از کارهای شروع شده استمرار پیدا نکند، و اینکه مجموعه عناصر موثر با هم ارتباط پیدا نکنند."