چکیده:
هدف از پژوهش حاضر تدوین سیستماتیک دورهء بازتوانی جسمانی در ورزشکاران حرفهای مبتلا به سندروم کوپهای رانی است.در این پژوهش نیمه تجربی 16 ورزشکار نخبه(11 مرد با میانگین سنی 1/23 سال،وزن 4/75 کیلوگرم،قد 179 سانتیمتر و 5 زن با میانگین سنی 2/22 سال،وزن 4/62 کیلوگرم،قد 168 سانتیمتر)مبتلا به سندروم کوپهای رانی شامل 5 وزنهبردار،8 فوتبالیست و 3 دوندهء سرعت براساس پرسشنامهء چگونگی شروع درد و استفاده از تستهای حسی-حرکتی و معاینات کلینیکی(رادیوگرافی، CT ، MRI )به دو گروه تجربی 1(شامل سندروم کوپهای رانی مزمن)و گروه تجربی 2(شامل سندروم کوپهای رانی حاد)تقسیم شدند.
آزمودنیها دورههای بازتوانی را که شامل دورهء اول:شروع زودهنگام پس از آسیب؛دورهء دوم:دورهء بازتوانی عملکردی؛دورهء سوم:دورهء عملکردی-ورزشی بود،با توجه به وضعیت بدنی و شدت آسیب گذرانیدند.از روش آماری t ناهمبسته و همبسته برای تعیین اختلاف میانگینهای دو گروه و از تست ANOVA برای تعیین تفاوت میانگین دورهها در سطح 01/0 استفاده گردید.
همهء ورزشکاران گروه اول شامل سندروم کوپهای رانی مزمن پس از 8 هفته بازتوانی و ورزشکاران گروه دوم شامل سندروم کوپهای رانی حاد پس از 12 هفته بازتوانی به تمرین و مسابقه بازگشتند p>0/01 .با توجه به نتایج پژوش،تدوین سیستماتیک دورههای بازتوانی به صورت کمپلکس و مجموعهای شامل تمرینات تخصصی،حرکتدرمانی در آب،فیزیوتراپی و ماساژ برای بازگشت هرچه سریعتر ورزشکاران مبتلا به سندروم کوپهای رانی ضروری به نظر میرسد.
خلاصه ماشینی:
"پرخطر بودن آسیب سندروم کوپهای رانی و احتمال بروز آسیب در بین ورزشکاران حرفهای که در ورزشهای برخوردی و تمرینات سنگین با وزنه و بیشتمرینی میتواند به سهولت اتفاق افتد و همچنین نبود اطلاعات و یافتههای مختصر در مورد نحوهء بازتوانی ورزشکاران مبتلا به این سندروم پژوهشگران را بر آن داشت تا برپایهء مبانی نظری پژوهش و تجارب کلینیکی در صورت امکان به تدوین سیستماتیک یک دورهء کمپلکس حرکتدرمانی بپردازند و نیز به صورت مدون و مرحلهای با پیگیری یک روش اثر گذار درمانی،ورزشکاران آسیبدیده را هرچه سریعتر با بهبودی کامل به میدانهای ورزشی باز گردانند.
روش اجرای آزمون دورهء بازتوانی برپایهء مبانی نظری پژوهش،مطالعهء پروندهء پزشکی ورزشکاران،معاینات کلینیکی و وضعیت جسمانی-حرکتی ورزشکاران در سه مرحله با وظایف مشخص به شرح زیر تدوین و اجرا گردید:مرحلهء اول:شروع زودهنگام(2-1 هفته برای گروه 1 و 3-1 هفته برای گروه 2) هدف:نرمالسازی مفصل و عضلات درگیر،ایجاد حد اکثر دامنهء حرکتی،جلوگیری از آتروفی عضلات، حفظ وضعیت عمومی بدن.
بحث نتایج پژوهش توانست به صورت مشخص برای همهء ورزشکاران حرفهای مبتلا به سندروم کوپهای رانی حاد و مزمن دورهء بازتوانی را به صورت سیستماتیک در کمترین زمان ممکن(گروه اول پس از 8 هفته،و گروه دوم پس از 12 هفته بازتوانی)تدوین و اجرا و امکان بازگشت ورزشکاران آسیب دیده را به میدانهای ورزشی فراهم نماید.
تونسومتر(تعیین تنش عضله) اهداف مرحلهء دوم:تقویت عضلات،افزایش انعطافپذیری،تقویت قوای جسمانی تستها:آنتروپومتریکی(اندازهگیری دور ران)،دینامومتر(سنجش قدرت عضلات) اهداف مرحلهء سوم:آمادهسازی،افزایش قدرت بیشینه،افزایش مهارت تستها:دینامومتر(سنجش ماکزیمم قدرت عضلات)،تستهای حرکتی(پرس روی یک پا،راه رفتن با فلکشن زانو،پرش سه گام متوالی با یک پا) نتایج پژوهش حاکی از اثربخشی بیشتر دورهء بازتوانی به صورت مجموعهای،با استفاده از تمرینات تخصصی متناسب با آسیب،حرکتدرمانی در آب،فیزیوتراپی و ماساژ بود."