چکیده:
برای بررسی و سنجش بهرهوری بانکی، روشهای مختلفی از جمله روش سنتی حسابداری ملی، روش تابع توید بانکی و روش مالی مطرح گردیده است.با توجه به اینکه هر یک از این روشها جنبه خاصی از بهرهوری بانکی را مورد تحلیل قرار میدهد، میتوان از طریق روشهای اقتصادسنجی، عوامل مؤثر بر بهرهوری بانکی را در هر زمینه مورد ملاحظه قرار داد.
طبق یک بررسی اقتصادسنجی به نظر میرسد که در جمهوری اسلامی ایران، ساختار بازار باید به نحوی باشد که بخش خصوصی امکان مشارکت در فضای کالی را به راحتی به دست آورد.در عین حال با حذف تدریجی ابزارهای مالی مستقیم، بانک مرکزی مستقلا این اختیار را داشته باشد که از طریق اجرای سیاستهای غیرمستقیم پولی، ارزش پول را در کشور، حتی الامکان مورد کنترل قرار دهد.
خلاصه ماشینی:
"به همین دلیل بهرهوری نظام بانکی را همواره در تطابق با تأثیربخشی (1) آن باید مورد ملاحظه قرار داد، زیرا ممکن است رشد بهرهوری در سیستم بانکی، در صورتی که این جریان هم جهت با بهرهوری در کل اقتصاد نباشد، صرفا یک شاخص مجازی فرض شود چون دیر یا زود، عدم تعادل در اقتصاد، بانکها را نیز با رکود و توقف مواجه خواهد ساخت.
در یک بررسی دیگر ارتباط لگاریتمی متغیرهای مطالبات سیستم بانکی از (1)-Effectiveness(2)-Time Series بخش خصوصی و تورم(ضمیمه شماره 3)، مشاهده گردید که توسعه فعالیتهای خصوصی به صورت مستقیم و نرخ تورم به طور معکوس روی بهرهوری بانکی تأثیر معنیداری داشته است، به طوری که داریم:اگر چه این تحقیق با توجه به کمبود اطلاعات، میتواند به طور عمیقتری مورد مطالعه بیشتر قرار گیرد، لیکن طبق رابطه فوق میتوان گفت که متغیرهای مستقل در مدل فوق، 89/0 درصد تغییرات بهرهوری بانکی را توضیح دادهاند.
در واقع این نوع سپردهها در عین حال که در توسعه بهرهوری تسهیلاتی مؤثر بوده، ولی با توجه به وظایف خدماتی و انتقال نقدینگی، نقش قابل ملاحظهای در جهت توسعه خدمات بانکی نداشته است، به طوری که طبق یک بررسی اقتصادسنجی(ضمیمه شماره 6)داریم (1) :طبق رگرسیون فوق، بهرهوری نهایی در خدمات بانکی که وظیفه عمده بانکها را تشکیل میدهد، بیشتر مدیون سپردههای بلند مدت بوده است و بنابراین میتوان این طور نتیجهگیری نمود که هر چه شبه پول از نقدپذیری کمتری برخوردا باشد، عملیات اصلی بانکها، از بهرهوری نسبی بالاتری برخوردار خواهد بود."