خلاصه ماشینی:
"مجلهء علمی-پژوهشی دانشکدهء ادبیات و علوم انسانی دانشگاه اصفهان ضمیمهء شمارهء بیست و نهم و سیام فهرست مطالب نگاهی انتقادی به علل پیدایش غرابت در الفاظ قرآن 16-1 دکتر جعفر نکونام ساماندهی آغازگر در متون داستانی و غیر داستانی قرآن کریم 30-17 دکتر محمد تقی طیب-ابو الفضل مصفا جهرمی بررسی مفهوم واژهء«ترتیل»در قرآن 40-31 دکتر محمد رضا حاجی اسماعیلی ابو علی فارسی و کتاب الحجة للقراء السبعة 50-41 دکتر محمد رضا حاجی اسماعیلی اندیشهء دینی از دیدگاه ابن خلدون 74-51 دکتر رسول ربانی-محمد گنجی پژوهشی در ساختار آوایی قرائات هفتگانه و مقایسهء آن با زبان عربی معاصر 92-75 دکتر محمد رضا ستودهنیا تأثیر مذهب بر نگارگری عصر تیمور با تأکید بر عناصر تیموری 132-93 دکتر مهناز شایستهفر جعل حدیث از دیدگاه علامه شعرانی 144-133 دکتر نادعلی عاشوری تلوکی قاضی نظام الدین اصفهانی(شاعر ذولسانین قرن هفتم هجری)182-145 دکتر سید محمد رضا ابن الرسول نمیتوان یافت که بدون قرینه به کار رفته باشد،بنابراین وجود الفاظ غریب در قرآن به فصاحت و بلاغت آن خللی وارد نمیسازد.
غریب با عنایت به معنای لغویاش انصراف در لفظی دارد که بهندرت به کار میرود و غریب به معنای خاص نیز همین است،نظیر«اب»(علوفه)و«یزفون» (میروند)ولی برحسب اصطلاح دانشمندان ادب و علوم قرآن شامل لفظ متعدد المعنی مانند مشترک لفظی و مشترک معنوی،و حقیقت و مجاز نیز میشود،چنانکه ابن اثیر «عزر»(اهانت کرد،تعظیم کرد)را در مثال پیش گفته و خفاجی«ایم»(بیوه،بیهمسر)را در این آیهء قرآن از جملهء الفاظ غریب به شمار آورده است: «و أنکحوا الأیامی منکم و الصالحین من عبادکم و إمائکم» (نور،آیه 32/به همسران خود،و غلامان و کنیزان درستکارتان را همسر دهید."